حضرت فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السلام است. که کنیه ایشان «ام عبدالله » است در میان دختران حضرت به جلالت و عظمت شان و بزرگواری، ممتاز بود. ایشان به همسری امام سجاد (علیه السلام) در آمد و ثمره این وصلت چهار فرزند بوده است.
حضرت ابو جعفر محمد باقر علیه السلام، حسن، حسین، و عبدالله باقر (1)
(1)منتهی الامال، جلد اول، صفحه 177) (البته مادر حسن و حسین و عبدالله باهر در بعضی از اسناد تاریخی «ام ولد » ذکر شده است.

بحار الانوار، جلد 46، صفحه 155، حدیث
«ام عبدالله » ابن اضحار را دارد که با همسر شدن برای حضرت سجاد علیه السلام باعث پیوند نسل دو امام به یکدیگر شد، آری یکی از فضائل ایشان این است که هم دختر امام و هم همسر امام و هم مادر امام می باشند.

امام باقر (علیه السلام) فرموده اند: روزی مادرم در زیر دیواری نشسته بود که ناگاه صدایی از دیوار بلند شد و از جا کنده شد، خواست که بر زمین افتد. مادرم به دست خود اشاره کرد و به دیوار فرمود: نباید فرود آیی، قسم به حق مصطفی (صلی الله علیه و آله وسلم) که حقتعالی رخصت نمی دهد تو را در افتادن. پس آن دیوار معلق در میان زمین و هوا باقی ماند تا آنکه مادرم از آنجا بگذشت.

پس پدرم امام زین العابدین (علیه السلام) صد اشرفی برای او تصدّق داد. و نیز از حضرت امام صادق (علیه السلام) روایت شده که روزی آنجناب جده اش مادر حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) را یاد کرد و فرمود: «کانَت صدّیقه لم یّدرک یدرش فی آلِ الحسنِ متلها » یعنی جده ام صدّیقه بود و دودمان حضرت امام حسن (علیه السلام) کسی به مرتبه و درجه او نرسید .

حاج شیخ عباس قمی، منتهی الامال با توجه به نقلهای متعدد تاریخی مبنی بر حضور حضرت باقر (علیه السلام) در سن چهار سالگی در صحنه عاشورا، نباید وصلت حضرت امام سجاد (علیه السلام) با حضرت فاطمه بنت الحسن (علیه السلام) دیرتر از سال 56 هجری بوده باشد.

منابع:
بحارالانوار، ج 46، ص 155 و منتهی الامال

مراجعه شود به:
همسران امام چهارم علیه السلام