تاریخچه ی:
آنتی‌بادی
-=::ملوکول آنتی‌بادی (ایمونوگلوبولین) در اثر برخورد با ((آنتی‌ژن)) ساخته می‌شود و بطور اختصاصی با آن آنتی‌ژن ترکیب می‌گردد که از جنس پروتئین می‌باشند.::=-
!نگاه اجمالی
کمی پس از پایه گذاری ((علم ایمونولوژی)) توسط ((پاستور)) ، مشخص شد که جز حفاظتی بسیاری از پاسخهای ایمنی در ((سرم)) وجود دارد. این جز حفاظتی ، آنتی‌بادی (ایمونوگلوبولین) نامیده شد. در سال 1930 ((هیدلبرگر)) نشان داد که آنتیبادیها از جنس ((پروتئین)) هستند. پنج رده از آنتیبادیها IgG ، IgA ، IgM ، IgD و IgE موجود هستند.
-=::خواص آنتیبادیها::=-
آنتیبادیها در بسیاری از مایهات بدن از جمله ((اشک)) ، ترشحات ((دستگاه تنفس)) ، ((غده بزاق دهان)) ، محتویات ((روده)) ، ((ادرار)) و ((شیه)) یافت می‌شوند. ولی بیشترین غلظت آنها در ((سرم خون)) است به همین دلیل و نیز به علت سهولت بدست آوردن آنها ، برای انجام آزمایشات مختلف از آنتی‌بادیهای سرم استفاده می‌شود. آنتی‌بادیهای مانند سایر پروتئینها از نظر خواصی چون ((قابلیت انحلال)) در محلولهای نمکی غلیظ ، ((بار الکتریکی)) ، وزن مولکولی و آنتی ژینیسته قابل بررسی هستند.
!قابلیت انحلال آنتیبادیها در محلولهای نمکی
سالها قبل در زمانی که ((علم شیمی)) پروتئینها ، در مراحل اولیه تکامل بود مشاهده شد که برخی از پروتئینهای سرم ، پس از مخلوط شدن با یک محلول اشباع شده ((سولفات آمونیوم)) هم حجمشان ، رسوب می‌کنند. این پروتئینها گلوبولین نامیده شدند و به پروتئینهایی که به صورت محلول باقی می‌ماندند نام ((آلبومین)) اطلاق گردید. آنتی‌باریهای پروتئینی پس از مخلوط کردن سرم با ((سولفات آمونیوم)) رسوب کرده و لذا جزو گلوبولینها بشمار می‌روند. پروتئینهای اختصاصی که به عنوان آنتی بادی عمل می‌کنند، ایونوگلوبولین نام داشته و با علامت اختصاری Ig نمایش داده می‌شوند.
!بار الکتریکی آنتیبادیها
یک پروتئین عبارت است از زنجیرهای از ((اسید آمینه|اسیدهای آمینه)) که به دنبال یکدیگر قرار گرفته‌اند. بعضی از این اسیدهای آمینه ، اسیدی و بعضی دیگر بازی هستند. به این ترتیب ((بار الکتریکی)) یک پروتئین در کل بستگی به اسیدهای آمینه تشکیل دهنده آن دارد. با قرار دادن مخلوطی از پروتئینهای مختلف در مجاورت یک ((پتانسیل الکتریکی)) در __PH__ استاندارد می‌توان آنرا به اجزا مختلف تجزیه کرد. این روش ((الکتروفورز)) نام دارد. مولکولهایی که دارای بار + هستند به سمت قطب منفی کشیده می‌شوند.
مولکولهای خنثی ثابت باقی مانده و بالاخره مولکولهای دارای بار منفی ، جذب قطب مثبت می‌گردند. میزان حرکت هر یک از پروتئینها متناسب با بار الکتریکی خالص آن خواهد بود. الکتروفورز سرم کامل منجر به تجزیه آن به چهار جزئی که دارای بیشترین بار منفی است به نام آلبومین و سه جز دیگر که همگی جز گلوبولینها می‌باشند عبارتند از Alpha ، Beta و Gamma گلوبولینها که ایمونوگلوبولینها در گروه Gamma گلوبولینها قرار می‌گیرند. البته بعضی از ایمونوگلوبولینها نیز در بین Beta گلوبولینها یافت می‌شوند.
!وزن مولکولی آنتیبادیها
ایمونوگلوبولینها از ساختمان پایه متشکل از دو زنجیره سبک و دو زنجیره سنگین برخوردارند که زنجیرهای سنگین در رده‌های مختلف متفاوت هستند. زنجیره سبک وزن مولکولی 25000 دالتون دارد و در تمام رده‌ها مشترک است ولی زنجیره سنگین وزن مولکولی 50000 تا 77000 دالتون دارد و از نظر ساختمانی در هر رده وضعیت متمایزی را نشان می‌دهد. ((زنجیره پلی پیپتیدی|زنجیره‌های پلی پیپتیدی)) بوسیله ((پیوند کووالانسی|نیروهای کووالانسی)) و غیر کووالانسی به هم متصل می‌شوند.
!ساختمان آنتی‌ژنی آنتیبادیها
ایمونوگلوبولینها از آنجایی که مولکولهای پروتئینی هستند دارای قدرت آنتی‌ژنتیکی بسیار زیادی هستند. این موضوع را می‌توان با تزریق آنها به حیوانی از یک گونه دیگر ثابت کرد. برای مثال اگر ایمونوگلوبولینهای انسان را به ((خرگوش)) تزریق کنیم، شاهد ایجاد یک پاسخ ایمنی بسیار قوی خواهیم بود. با بررسی آنتی‌بادیهای موجود در سرم می‌توان پنج کلاس اصلی ایمونوگلوبولینها را از یکدیگر تفکیک کرد. هر یک از این کلاسها از نظر ((آنتی‌ژن|آنتی‌ژنتیکی)) منحصر به فرد می‌باشند. این پنج کلاس عبارتند از IgG ، IgA ، IgM ، IgE و IgD که ایونوگلوبولین اصلی سرم IgG است.
!مباحث مرتبط با عنوان
*((آلبومین))
*((آنتی‌ژن))
*((اسید آمینه))
*((اشک))
*((ادرار))
*((پروتئین))
*((زنجیره پلی پیپتیدی))
*((سرم خون))
*((غده بزاق دهان))
*((دستگاه تنفس))
*((سولفات آمونیوم))
