تدابيري براي تسريع پردازش فايل
برخي از اين تدابير كه در بعضي از سيستمها پياده سازي شده‌اند, عبارتند از :
- ايجاد حافظه نهان براي ديسك (گاه موسوم به بافر نهان)
- فايلهاي نگاشته در حافظه اصلي
- طراحي سيستم فايل كاراتر
ايجاد حافظه نهان براي ديسك
اين حافظه نهان در اساس بافري است بسيار بزرگ كه مي‌تاند چندين بلاك را در خود جاي دهد . وقتي كه سيستم مي‌خواهد بلاك حاوي ركورد مورد نظر كاربر را بخواند, علاوه بر اين بلاك , تعدادي بلاك ديگر را نيز طي يك عمل واحد انتقال فيزيكي به اين بافر انتقال مي‌دهد . سپس بلاك حاوي ركورد مورد نظر به بافر كوچكتري كه در اختيار سيستم فايل است , منتقل مي‌شود و از اينجا ركورد , در اختيار برنامه كاربر قرار مي‌گيرد
اگر درخواست بعدي خواندن (برنامه كاربر ) به ركورد بلافاصله بعدي و يا ركوردهاي همسايه با ركورد خوانده شده مربوط باشد, در اين صورت ديگر نياز به انجام عمل ورودي/ خروجي در محيط فيزيكي ذخيره سازي نخواهد بود. بدينسان , تعداد دفعات عمل ورودي /خروجي به طول قابل ملاحظه اي كاهش مي‌يابد و از اين رهگذر , پردازش فايل تسريع مي‌شود.
براي پياده سازي اين بافر , يك راه اين است كه بافري بزرگ در حافظه اصلي , (در صورتي كه سيستم تنگناهاي حافظه‌اي نداشته باشد) در منطقه بافرها و يا در ناحيه‌يا خاص در بخشي از حافظه اصلي در نظر گرفته شود. را ه ديگر اينكه , بافر بزرگ در كنترولر دستگاه ذخيره سازي باشد .
در استفاده از اين تكنيك , بايد ملاحظات را منظور داشت از جمله اندازه بافر , نحوه تخصيص آن به فايلها , زمان نوشتن محتواي آن روي ديسك و نيز نحوه پردازش فايل , به ويژه در مورد اختيار بايد توجه داشت كه اگر فايل به طور تصادفي پردازش شود , اين تكنيك باعث كاهش كارايي مي‌شود. زير اساساً براي هنگامي كه پردازش فايل به صور انبوه انجام گيرد طراحي شده است
