در فرایند همجوشی دو هسته اتم به یکدیگر نزدیک می شوند که در طی این فرایند مقدار زیادی انرژی آزاد می شود.
اما برای نزدیک کردن هسته دو اتم باید بر نیروی دافعه الکتروستاتیکی میان آن دو غلبه کنیم که برای این کار باید مقدار زیادی انرژی مصرف کرد،
در چنین شرایطی دمای لازم برای انجام این واکنش بسیار بالاست، بطوری که در چنین دمایی تمام پیوند ها شکسته می شود و هیچ ماده ای
به صورت مولکولی ظاهر نمی شود و تمام مولکول ها به اتم های مربوطه تفکیک می شوند. و چون انرژی بسیار بالاست، اتم به کاتیون و
الکترون یونیده می شود. وحالت جدیدی از ماده به نام
پلاسما ایجاد می شود.
پلاسما گاز های بسیار داغ، فشرده و پـــر انرژی هستند کــه
متشکل از کاتیون ها و الکترون ها می باشند.
این واکنش را باید در محلی انجام دهیم که جدار ظرف یا کوره تحت تاثیر چنین دمایی قرار نگیرد و یا نقطه ذوب آن بقدری زیاد باشد که در چنین
دمایی تغییر حالت ندهد. اما چنین ماده ای وجود ندارد، به همین دلیل برای این کار از میدان مغناطیسی
بسیار قوی استفاده می کنند. میدان مغناطیسی بر ذرات باردار پلاسما نیرو وارد می کند و نمی گذارد این ذرات از محدوده مورد نظر خارج شود.
در خورشید دما به میلیون ها درجه کلوین می رسد و این دما شرایط لازم را برای انجام واکنش همجوشی فراهم می کند.
میدان مغناطیسی بسیار قوی خورشید موجب می شود که ذرات باردار
پلاسما از محدوده خود خارج نشوند و در فضا پخش نشوند. اما در مواردی مشاهده شده که
در قسمتی از سطح خورشید انرژی ذرات متراکم شده و میدان مغناطیسی توانائی مقابله با این ذرات را ندارد و به همین دلیل این ذرات از
خورشید جدا شده و در فضا پخش می شوند. که به این حادثه
طوفان خورشیدی می گویند.
