بهره وری از دنیا
یکی از عاداتی که
دین مبین اسلام تحت ضابطه و کنترل قرار داده « رهبانیت » است. توضیح آنکه از طرفی دستورات اکید داریم مبنی بر اینکه باید همّت انسان صرف امور اخروی باشد و به کارهایی بپردازد که در
جهان آخرت به کار او بیاید؛ و از طرفی هم دستور داریم که بهره خود را از دنیا فراموش نکنید و خانه بزرگ تهیه کنید و دنبال کسب حلال بروید، لباس خوب بپوشید و غذای مطبوع بخورید و امثال این دستورات.
کسب و کار حلال در اسلام
اسلام که یک دین جهانی است، میفرماید رهبانیت (به معنای ترک دنیا و به دنبال کسب و کار نرفتن و تمام اوقات را صرف نماز و ذکر و زیارت و عبادت نمودن، ازدواج نکردن و امثال اینها) صحیح نیست. آنچه مورد دستور اکید اسلام است این است که برای رسیدن به دنیا هرگز نباید مرتکب گناه و معصیتی شد، چرا که خشم خداوند را به همراه دارد.
بنابراین در اسلام، کسب و کار و اشتغالات گوناگون نه تنها اشکالی ندارد بلکه اگر برای حفظ آبرو یا دستگیری مستمندان و امثال آن باشد ثواب و اجر معنوی هم خواهد داشت.
روش صحیح زندگی در دستورات اسلام
در روایات زیادی تاکید شده است که هر مؤمنی باید اوقات شبانه روز خود را تقسیم کند و به مقدار یک سوم یا یک چهارم آن را به کسب حلال بپردازد. اما اگر تمام نیروها صرف مال اندوزی و دنیاپرستی شود به طوری که عبادت و خلوت با پروردگار و
صله رحم و امثال آن تحت الشعاع قرار گیرد، ضایعه عظیمی است که دنیاپرستان امروز به دام آن افتاده اند.
نکته قابل توجه
البته هر کس با موقعیتی که دارد، باید ببیند از این دستور جامع اسلامی چگونه استفاده صحیح کند و روش زندگیاش چه باشد. کوتاه سخن آنکه، ترک دنیا، آن هم به طور کلی، صحیح و مورد تایید اسلام نیست. در این زمینه به گوشه هایی از زندگانی امام باقر علیه السلام اشاره میشود:
--
تلاش امام باقر علیه السلام برای کسب حلال
--
زینت دامادی
--
زینت کردن برای همسر
--
تفاوت امام علی علیه السلام با سایر امامان در خوراک