اغلب اوقات هنگامی که به تعقیب هدفهای خود میپردازیم متوجه تاثیر آنها بر محیط اطرافمان نمیشویم. خیال میکنیم نهایت کار این است که به مقصود مورد نظر برسیم. اما اگر بینش عمیقتر داشته باشیم متوجه میشویم که غالبا تعقیب یک هدف موجب جریانهای زنجیرهای دیگری میشود که ممکن است پی آمدهایی بهتر و بزرگتر از هدف و مقصود اولیه داشته باشد.
زنبور عسل به قصد مکیدن شهد بر روی گلها مینشیند و نمیداند که با اینکار باعث گرده افشانی گلها شده و دشت و دمن را پر گل و رنگارنگ میکند. هر هدف دارای نقطه پایانی است اما مقصود غایی حیات نیست. هدف ابزار و وسیلهای است که توجه ما را به خود جلب میکند و به افکار و اعمال ما جهت میدهد.
دلیل واقعی تعقیب هدفها رشد و توسعه بیشتر است. رسیدن به هدفها به خودی خود باعث خوشبختی دراز مدت نمیشود بلکه از طریق تعقیب هدف شخصیت ما ساخته میشود. بنابراین شاید اساسیترین سوالی که من و شما باید از خود بکنیم این است که چگونه فردی باشیم تا به خواستههای خود برسیم؟
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ناشناس
در : یکشنبه 24 مهر 1384 [16:23 ]
> فایده هدفمند بودن
دارا
خانم فارابی با سلام بیایید بپذیریم که شخصیت ها متفاوت هستند و الگوی خودمان را از شخصیت عمده ندانیم و در پی جا انداختن فقط آن الگو نباشیم شما به همین سایت نگاه کنید و ببینید که افراد قلم زن در هر زمینه ای چیز مینویسند و نوشته هایشان را میخوانید و اگر مثلا خواستید رباطی بسازید توصیه هایشان را بکار میگیرید و اصلا فکر نمیکنید که نویسندهء آن مکتبی بود یا نبود که من این رباط را با دستور او بسازم , بلکه به گفتار وی در حد کاری که دارد آموزش میدهد میخواهید که اعتماد داشته باشید .
تصور مردم از خوشبختی هم گوناگون است فردی که با زن و سه بچه در اطاق یک زیر زمین زندگی میکند زندگی در یک خانه سه اطاق خوابه را خوشبختی تصور میکند و فرد دیگری با کلی ثروت و مکنت از خانه محقر پدری بیرون نمیرود و در همان جا زندگی میکند و به آن راضی است ,من شخصا نمیتوانم هیچ الگویی را در این مورد به او پیشنهاد کنم چون این شیوه ایست که انسان عمل میکند و تفاوت های زیادی دارد . هر انسانی برای خود اعتبار دارد و این اعتبار را نباید از او گرفت . انسان موجودی آزاد است متاسفانه در نوع تفکر ما این فرض به بازی گرفته میشود و ما میخواهیم افکار همه را دستکاری کنیم در حالی که درست آنرا بهتر از کسی دیگر نمیدانیم , ابزاری که پروردگار عالم به ما داده به کسان دیگر هم داده است , بنظر من خود را زاویهء کوچکی از کل عالم دیدن بهتر است تا خود را زاویه ای بزرگتر دیدن ,اگر خود را بزرگ ببینی از کسی نمیاموزی و همه اش در پی آموزش دادنی و سخن دیگران را نمیشنوی . انسان موجود پیچیده ایست و عملکردش گوناگون است و مثل زنبور عسل انگشت شمار نیست . بیایید بگذاریم مردم حرف بزنند این حرف زدن ها علمی است هر چند از لحاظ قالب انتظارات بقیه را برآورده نسازد, اگر قالب ها را بخواهیم عمده کنیم باید بگذاریم در ها بسته بمانند تا فرم حفظ شود و کسی هم دم بر نیاورد ,لحن گفته من در انجمن آزاد با نوشتن یک فیش علمی یا یک مقاله یکی نمیتواند باشد اینجا انجمن است ما در حال حاضر برای دانشنامه مطلب نمینویسیم وفتی آنکار به ما محول شد با آن زبان سخن خواهیم گفت ,پس بیایید حرف ها را بشنویم مطالب علمی را هم به همان شیوهء علمی پاسخ میگوییم که جای ابراز عقیده شخصی در آن نباشد ولی این انتظار را از انجمن نداشته باشید اینجا جای ابراز عقاید شخصی هم است .
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
آقای دارا موضوع سخن من با آنچه شما مطرح کردهاید تفاوت دارد. من منکر شخصیتهای افرادم مختلف نیستم و شخصیت هر کسی محترم است. هر کسی خوشبختی را در چیزی میبیند که دیگری اصلا به آن نیم نگاهی هم نمیاندازد. یکی در پول و ثروت ، یکی در داشتن تحصیلات عالی ، دیگری در داشتن خانواده خوب و شغل مناسب و دیگری زیاد به این تعلقات دنیوی پایبند نبوده و خوشبختی را در چیزهای فرا دنیوی جستجو میکند. نمیتوان الگویی را ارائه داد که مردم بیایید اگر طبق این الگو عمل کنید خوشبخت خواهید شد. اما بعضی از الگوها هستند که مربوط به فطرت ما انسانها میشوند که اگر آن الگوها را در کنار معیارهای خوشبختی خودمان بکار ببریم خوشبختی ما را دو چندان میکنند.
فطرت انسان از بدو آفرینش طوری است که همیشه طالب آموختن است و نمیتواند بگوید چون من فلان چیز را آموختهام اگر آن را به دیگران هم بیاموزم مسئولیت من تمام شده است و دیگر لازم نیست مسائل بعدی را یاد بگیرم. به نظر من اگر انسان میخواست اینطوری فکر کند جهان ما اینقدر پیشرفت نمیکرد. اگر بخواهیم در این باره زیاد صحبت کنیم بحث طولانی میشود. اما موضوع بحث چیز دیگری است. انسانی که در زندگی برای خود اهدافی تعیین نکرده است نمیداند که برای چه یا برای که دارد زندگی میکند و در نهایت به پوچی میرسد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!