این عارضه، در زمان نشسته یا خوابیده باعث احساس ناراحتی در پاها بخصوص عصرها و شبها میشود به طوری که فرد را وادار میکند از جا برخاسته، کمی راه رود تا این احساس بد از بین برود.
سندرم پاهای بیقرار در هر سنی ممکن است بروز کند، ولی معمولا با بالا رفتن سن، احتمال ابتلا به آن افزایش مییابد.
پاها چگونه بیقرار میشود.
افراد معمولا علائم سندرم پاهای بیقرار را احساسی غیرطبیعی و ناخوشایند در رانها و پاها میدانند که گاهی در بازوها نیز ایجاد میشود. حالت مور مور شدن، احساس کشیدگی در عضلات پاها یا دستها، تکانههای ضربانی در ماهیچهها، خارش، درد، احساس کشش و سوزش از جمله علائم این بیماری است. کسانی که از این مشکل رنج میبرند، آن را از گرفتگی ماهیچهای و بیحسی متمایز کرده، تمایل زیادی به حرکت دادن عضو پیدا میکنند.
البته شدت این بیماری متفاوت است و اغلب در گذر زمان از بین میرود. یکی از ویژگیهای سندرم پاهای بیقرار این است که این احساس غالبا بعد از نشستن یا دراز کشیدن طولانیمدت مانند نشستن در اتومبیل، هواپیما یا روی صندلی آغاز میشود، ولی معمولا با حرکت دادن پاها یا راه رفتن از بین میرود.
شما هم اگر با این عارضه دست به گریبانید، میتوانید با انجام برخی کارهای ساده از قبیل کشیدن پاها، قدم زدن، راه رفتن یا ورزش دادن عضو مورد نظر از این احساس آزاردهنده خلاص شوید. گاهی افراد در طول خواب دچار پرش پا میشوند که کاملا غیرارادی است و بسیاری از این حملات شبها و در زمان خواب رخ میدهد.
از جمله دلایل ایجاد این سندرم: بارداری با تغییرات هورمونی ایجاد شده ممکن است به طور موقت علائم و نشانههای سندرم پاهای بیقرار را تشدید کند. برخی زنان برای نخستین بار در دوران بارداری و بویژه طی سه ماهه اول این عارضه را تجربه میکنند.
چاقی، بیماریهای اعصاب و برخی مشکلات مغز و اعصاب مرتبط با کمکاری تیروئید و مسمومیت با فلزات سنگین و سایر بیماریهای هورمونی مانند دیابت و نارسایی کلیوی که با کمبود ویتامینها و مواد معدنی ارتباط دارد، از دیگر عوامل مستعدکننده محسوب میشود.
کمخونی و فقر آهن هم از دلایل ایجاد یا تشدید این سندرم به شمار میرود.
علاوه بر این، مصرف کافئین، نیکوتین، مسدودکنندههای هیستامینی و شماری از داروهای ضدافسردگی نیز با ایجاد سندرم پاهای بیقرار مرتبط است.
از سوی دیگر، این سندرم جنبه وراثت دارد و در هر سنی ممکن است بروز کند.
مشکلات خفیف ایجاد شده در گردش خون پاها مانند عروق واریسی نیز میتواند باعث بیقراری پاها شود.
درمان:
اعمال تغییرات ساده در سبک زندگی نقش مهمی در کاهش علائم سندرم پاهای بیقرار دارد. این گامها تا حد زیادی از فعالیت و بیقراری پاها جلوگیری میکند.
استفاده از داروهای مسکن مانند ایبوپروفن، حمام آب گرم و ماساژ پاها و عضلات بدن، قراردادن بستههای یخ یا کمپرس گرم، به کار بردن روشهای آرامبخش و استرسزدایی مانند یوگا، ورزش منظم، نخوردن نوشیدنیهای حاوی کافئین از قبیل قهوه، چای و نوشابه به کاهش علائم سندرم و بهبود شرایط بیماران کمک زیادی میکند.
از دیگر درمانها میتوان به تحریک عصبی الکتریکی، مکملهای منیزیم و طب سوزنی اشاره کرد.
از آنجا که عوامل زمینهای اصلیترین دلایل ایجاد سندرم پاهای بیقرار هستند، پزشک با انجام آزمایش خون از کمبود احتمالی آهن یا سایر مواد معدنی اطمینان حاصل میکند و با تجویز قرصهای مکمل آهن، فولیک اسید، ویتامین B و منیزیم، سندرم را درمان میکند.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!