منو
 کاربر Online
478 کاربر online
 : بهداشت وسلامت
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline دبیر گروه پزشکی 3 ستاره ها ارسال ها: 1819   در :  پنج شنبه 16 شهریور 1391 [15:27 ]
  بیماری وگنر
 

بیماری وگنر

بیماری که با التهاب عروق کوچک دستگاه تنفس فوقانی( بینی و سینوسها) و تحتانی (ریه‌ها) به همراه التهاب کلیه ها مشخص می شود .
ابتلا در کودکان، بسیار نادر است. در کودکان، هردو جنس به تساوی مبتلا می‌شوند هرچند در بالغین مردان کمی بیش از زنان مبتلا می‌شوند و میزان بروز آن بین 6/1 تا 2 برابر زنها تخمین زده شده است. سن بروز بیماری وگنر از اوائل کودکی تا سنین آخر عمر و شیوع بیشتر آن در سن 40 سالگی است.

علائم:
بیماری با علائم شدید در دستگاه تنفس فوقانی بروز می کند مانند درد در سینوسهای اطراف بینی و ترشحات چرکی یا خونی از بینی بدون وجود زخم در بینی و گاهی باعث تغییر شکل بینی می‌گردد.
التهاب در راههای هوائی ممکنست باعث باریک شدن نای شده و سبب خشونت در صدا و نیز مشکلات تنفسی بنماید. وجود ندولهای التهابی در ریه علایم پنومونی با تنفس کوتاه، سرفه و درد قفسه صدری بوجود میآورد.

درگیری کلیه در ابتدا تنها درعده کمی از بیماران وجود دارد اما با پیشرفت بیماری بیشتر می‌شود. ممکنست تجمع نسج التهابی در پشت چشم باعث رانده شدن آن به خارج گردد.
علایم عمومی مثل کاهش وزن، افزایش خستگی، تب و عرق شبانه و درد مفاصل شایع هستند.

تشخیص:
وجود علایم کلینیکی ضایعات التهابی در سیستم تنفسی فوقانی و تحتانی همراه با تظاهرات کلیوی، غالبا با ظاهر شدن خون و پروتئین در ادرار و بالا رفتن سطح موادی که توسط کلیه پاک می شوند (کراتینین و اوره) حاکی از کاهش کار کلیه، گمان ابتلا به گرانولوماتوز وگنر را بوجود میآورند.

برای تشخیص قطعی بیوپسی از دستگاه تنفسی (فوقانی یا تحتانی) و کلیه الزامی است. این عارضه می تواند محدود به دستگاه تنفسی بوده (فرم محدود) و یا همه ارگانها از جمله کلیه ها را گرفتار کند (فرم منتشر)

درمان:
موثرترین دارو سیکلوفوسفامید + گلوکو کورتیکوئیدها ( پردنیزولون ) می باشد .
ترکیبات دارویی دیگر متوتروکسات + پردنیزولون و آزاتیوپرین می باشد .

بطور کلی این بیماری درمان قطعی ندارد و با مصرف دارو دوره های فعال و خاموش بیشماری را می بینیم . تاکنون راهی جهت پیشگیری ازاین بیماری پیشنهاد نشده است .

بیشترین کمک را می توانید از پزشک معالجتان که در جریان روند بیماری شماست دریافت کنید. پس به او اعتماد کنید.

  امتیاز: 0.00