در سال 1851 م . برنارد لئون فوکو(1868-1819 م.) یک آونگ را از سقف یک معبد در پاریس آویخت و با توجه به این نکته که صفحه نوسان آونگ در طول روز می‌‌چرخید، چرخش زمین را اثبات کرد. اگر زمین نمی‌چرخید، این چرخش صفحه نوسان اتفاق نمی‌افتاد، به این دلیل که تمام نیروهای وارد بر توپ (یعنی گرانش زمین و کشش سیم) در صفحه نوسان هستند. از زمین دور می‌شویم و تاب خوردن آونگ در حین چرخش زمین را مشاهده می‌کنیم. در قطب شمال، در حالی که زمین زیر آونگ هر 24 ساعت نجومی یک دور می‌چرخد، به نظر می‌رسد که آونگ با دوره تناوب، ساعت24 = P ، به طرف غرب می‌چرخد. آونگی که در صفحه استوایی در استوای زمین نوسان می‌کند، هیچگونه نیروی عمودی بر صفحه نوسانش احساس نمی‌کند و بنابر این اصلاً نمی‌چرخد( ∞ =P). در یک عرض جغرافیایی میانی، ø مؤلفه عمودی تندی زاویه زمین، ω عبارتست از sinø ω. به هر حال، تندی زاویه‌ای بطور معکوس با دوره تناوب چرخش متناسب است ( 2Π/Ρ=ω ) بطوری که به نظر می‌رسد آونگ با دوره تناوب sinø /24 ساعت = Ρ به طرف غرب می‌چرخد. اندازه گیری‌های دقیق آونگهای فوکو این رابطه را دقیقاً تائید می‌کنند و به ما امکان می‌دهند تا دوره تناوب چرخش زمین را به طریق کاملاً دینامیکی تعیین کنیم.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!