کنگریان


کنگریان

«70 307 ﻫ/ 980 919 م»

سالاریان طارم که گه‏گاه نیز به نام کنگر یا لنکر خوانده می‏شدند ، شاخه‏ای فرعی و در عین حال رقیب سلاله جستانیان بودند که در حدود قزوین و سفید رود حکمروایی داشتند. بنیانگذار در این سلسله محلی، محمد بن مسافر دیلمی بود که به نام کنگریان یا آل مسافر خوانده می‏شد. محمد بن مسافر، دختر جستان بن وهسودان به نام خراسویه را در حباله به همسری داشت، به همین سبب با قتل علی بن وهسودان - پدر زنش- از قتل وی انتقام گرفت. با آن که او نام خود را از سالار به محمد و نام پدرش اسوار (= اسفار ) را به مسافر تبدیل کرد، با این وجود خاندانش بیشتر سالاریان خوانده می‏شد و سلاله اخلاف او که بعدها در آذربایجان کسب قدرت کرد نیز ، همین عنوان که بیش از عنوان آل مسافر بود شهرت داشت. محمد بن مسافر قلعه سمیرم ( = شمیران) را در طارم تختگاه خویش ساخت. آنچه ابودلف مسعود بن المهلهل ، شاعر و سیاح عرب در وصف این قصر و طرز بنای آن وصف می‏کند، تصویری از یک نوع فرمانروایی محلی قوم دیلم است و جالب این جاست که این شاخه از حکام محلی دیلم بر خلاف جستانیان، مذهب اسماعیلی داشته‏اند نه زیدی، اما مخالفت با عباسیان باید همچنان در ضدیت آنها یا اعقاب جستانیان که به سبب ارتباط با آل بویه گه‏گاه با عباسیان مماشات می‏کردند، عامل عمده‏یی در این اختلاف بوده باشد. به هر حال هر چند با ظهور و آل بویه در طارم و قلعه شمیران، سالاریان را به حفظ استقلال کامل دیرینه خویش موفق نکرد ، ولی باز تا عهد طغرل سلجوقی و در سالهایی که ناصر خسرو در آغاز مسافرت طولانی خویش به این نواحی رسید، قلعه شمیران هنوز در دست اعقاب محمد بن مسافر باقی بود.



تعداد بازدید ها: 15489