اطلاعات اولیه
کالیفرنیم ، ششمین عنصر فرا اورانیوم کشف شده در
جدول تناوبی است. این عنصر ، دارای نشان
Cf و عدد اتمی 98 می‌باشد.
ریشه لغوی
نام این عنصر از نام ایالت کالیفرنیا و دانشگاه کالیفرنیا – برکلی بر گرفته شده است.
تاریخچه اکتشاف
کشف کالیفرنیم در 17 مارس 1950 بوسیله
hompson ،
Street ،
Albert Ghiorso و
Glenn T. Seaborg ، محققان
UC برکلی اعلام شد. این عنصر بوسیله بمباران مقادیر میکروگرمی Cm242 با MeV35 یونهای هلیم در سیکلوترون 60 اینچی آزمایشگاه برکلی ایجاد گردید. کالیفرنیم (III) تنها یون پایدار در محلولهای آبی است و تمامی تلاشها برای برای کاهش یا
اکسیده کردن کالیفرنیم (III ) با شکست مواجه شده است.
جداسازی
جدا سازی کالیفرنیم به شکل
فلزی آن هنوز تحقق نیافته است.
کاربردها
چون کالیفرنیم منبعی غنی از نوترون می‌باشد، انتظار کاربردهای زیادی از آن می‌رود. تا کنون از آن در اندازه‌گیری رطوبت نوترون و در تشخیص لایه‌های حاوی
آب و
نفت استفاده شده است. کالیفرنیم همچنین بعنوان یک منبع قابل حمل برای کشف فلزاتی نظیر
طلا و
نقره ، با استفاده از تحلیل فعل و انفعالات موجود در محل بکار می‌رود. امروزه Cf-252 توسط O.R.N.L به قیمت هر میلی‌گرم 10 دلار به فروش می‌رسد.در ماه می سال 1975 بیش از 63 میلی‌گرم از آن تولید و به فروش رسید. یک فرضیه این است که شاید کالیفرنیم در انفجارات ستاره‌ای خاصی بوجود می‌آید، چون فروپاشی رادیو اکتیو Cf-254 ( نیمه عمر 55 روز ) با خصوصیات منحنی‌های نوری چنین انفجاراتی که با تلسکوپ رویت شده است، تطبیق دارد. بهرحال این فرضیه مورد تردید است.
ایزوتوپها
ایزوتوپ Cf-249 از فروپاشی اشعه بتای Bk-249 حاصل می‌شود، درحالی‌که ایزوتوپهای سنگین‌تر بر اثر تابش شدید نوترون در این
واکنشها بوجود می‌آیند. ایزوتوپ Cf-252 ( گسیلگر بسیار قوی نوترون ) به‌علت خاصیت
رادیواکتیو شدید و برخی کاربردهای خاص معروف است.
هشدارها
یک میکروگرم آن در هر دقیقه 170 میلیون
نوترون آزاد می‌کند که خطرات بیولوژیکی جدی را باعث می‌گردد. بنابراین هنگام کار با کالیفرنیم باید از محافظ استفاده کرد.
مباحث مرتبط با عنوان