طریقه کار با این کامپیوترهای نسل دوم از طریق یک
کنسول (Console) بود که تنها اپراتور مخصوص کامپیوتر با آن کار میکرد و کاربران به طور مستقیم با این کامپیوترها محاوره(interaction)نداشتند. کاربر ابتدا برنامه خود را به زبان
فرترن یا
اسمبلی بر روی کاغذ مینوشت سپس توسط دستگاه
Card punch,برنامه را روی کارت های سوراخدار منتقل ساخت . بعد این دسته کارت تهیه شده که شامل برنامه, دادهها و کارتهای کنترل بود به صورت کار (Job) تحویل
اپراتور داده میشد . اپراتور بعد از اتمام کار قبلی , دسته کارت جدید را به کامپیوتر میداد تا برنامه را اجراء کند در انتها خروجی برنامه (که غالباً چاپی بود) را به کاربر تحویل میداد سیستم عامل در این کامپیوترهای اولیه ساده بود و وظیفه اصلی آن انتقال کنترل اتوماتیک از یک کار به کار دیگری بود . سیستم عامل همواره مقیم در حافظه بود و در هر لحظه فقط یک برنامه اجراء میشد.هنگامی که اپراتور مشغول گذاشتن
نوارها یا برداشتن کاغذهای چاپ شده بود وقت زیادی از این کامپیوترهای گران قیمت به هدر میرفت .
برای رفع مشکل فوق سیستمهای دستهای (Batch System) ابداع شد . یعنی ابتدا یک سبد پر از دسته کارتها در اتاق ورودی جمع آوری میشد , سپس کلیه آنها به وسیله دستگاه کارتخوان یک کامپیوتر کوچک و نسبتاً ارزان (مثل IBM 1401) خوانده شده و بر روی یک نوار ذخیره میگردید. سپس اپراتور نوار را برداشته بر روی کامپیوتر اصلی و گران قیمت که محاسبات را انجام میداد (مثل IBM7094) نصب میکرد . بعد از آن برنامهای را اجراء میکرد (یعنی سیستم عامل ) تا اولین کار را از روی نوار برداشته و اجراء کند, خروجی بر روی نوار دیگری نوشته میشد. پس از اتمام هر کار سیستم عمل به صورت خودکار کار بعدی را از نوار میخواند. پس از اجراء همه برنامهها ,اپراتور نوار خروجی را برداشته و دوباره روی کامپیوتر IBM 1401 منتقل میساخت تا عملیات چاپ خروجی ها به صورت off line انجام شود. به این روش کار offline spooling نیز گفته میشود. بیشتر برنامههای نسل دوم به زبان فرترن و اسمبلی برای محاسبات مهندسی و علمی مثل مشتقات جزئی به کار میرفت.
یکی از معایب روش offline- spooling زیاد بودن زمان برگشت (گردش) (turnaround time) است ,یعنی تأخیر زمانی مابین تحویل کار و تکمیل کار. همچنین در این سیستم اولویت بندی به معنای واقعی وجود ندارد. تنها روش بدست آوردن اولویت این بود که نوار کارهای مهم را ابتدا در ماشین اصلی قرار دهند. حتی در این صورت هم باید چندین ساعت صبر میکردند تا خروجی ها ظاهر شوند. همچنین نیاز به
سخت افزار اضافی(مثل کامپیوترهای1401) از دیگر معایب این روش بود.