سلطان حجاج
«681 656 ق / 1282 1258 م»
بعد از
قطب الدین محمد، پسر نا بالغش حجاج از سوی ایلخان، وارث حکومت شد و زن پدرش
قتلغ ترکان ، در حکومت نیابت او را بر عهده گرفت. قتلغ ترکان دختر
براق حاجب و همسر پدر حجاج،
قطبالدین محمد بود. قتلغ ترکان را مورخان آن ایام به عدالت پروری و دانش دوستی ستودهاند. وی در مدت پانزده سال نیابت سلطنت در ایجاد امنیت و بسط عدالت، اهتمام به جای آورد. دختر خود پادشاه خاتون را هم به حباله اباقاخان ، پسر
هلاگو خان داد و بدین گونه، با خاندان ایلخان نسبت خویشی یافت. اما وقتی
سلطان حجاج به سن رشد رسید، و زمام امور را به دست گرفت، نسبت به قتلغ ترکان اهانتهایی کرد. قتلغ ترکان نیز از وی رنجشی به دل گرفت و شکایت به اردوی اباقاخان برد. سلطان حجاج از بیم عقوبت ایلخان به
هند گریخت و حکومت
کرمان برای قتلغ ترکان باقی ماند. بعدها سلطان احمد تکودار، ایلخان
مغول، حکومت کرمان را به جلال الدین سیور غتمش برادر سلطان حجاج داد و این واقعه موجب اندوه و مرگ قتلغ ترکان گشت. سلطان حجاج نیز در راه فرار به هند درگذشت.