این قسمت مهمتر و تصریح آن لازم تر است زیرا اغلب اتفاق می افتد که تاجر با ((صنعت|صنعت گران)) و اشخاص غیر تاجر برای حوائج تجارتی خود معاملاتی می نماید. مثلاً تاجر پارچه فروش برای دکان خود با نجاری قرار داد می بندد که برای نصب در ((تجارت خانه|تجارت خانه اش)) قفسه ای بسازد و یا کتاب فروشی با مؤلفی برای طبع و یا تألیف کتاب قراردادی منعقد مینماید، در این مورد هر چند نجار و یا نویسنده تاجر نباشد معامله به تبعیت پارچه فروش و یا کتاب فروش تجارتی است ولو این که معامله ذاتاً تجارتی نباشد . در این قسمت به نحوی که ملاحظه می شود قانون تصریح دارد که معامله باید برای رفع حوائج تجارتی باشد. بنابراین شخص پارچه فروش قراردادی که برای ساختن میز و صندلی منزل خود با نجار می بندد نمی توان آن را معامله تجاری دانست.