تاریخچه ی:
وضو در فقه شیعه و سنی
تفاوت با نگارش: 2
- | شیعه در تفکر فقاهتی خود معتقد است که باید احکام الهی را از قرآن و سنت فرا بگیری، و سن را جوعه گفتار، سیره رفتاری و امضاء عملی ((ضرت محمد مصطفی لی الله له و آله|پیامبر صلی الله لیه و آله)) و ((خلقت عالم ه برکت وود چهاده معصوم|دوازده اام لیهم لسلام)) م دند، و نت را مفسر قرآن می شمرد و بر این اساس فقه خود را از دریای بیکران ((دیث ثقلین|ثقلین)) استفاده می کن و مبنای کارش را گفتر صرح و شن رسول خد ل الله لیه و آله قرار داه ست که مکرراً فرمود: من ر ین شما و چی امانت می گارم: قرآن و عترت تا مادامی که بدین تمسک نمایید، نجات می یابید و بدای ک ین دو از یکدیگر جدا نمی شوند.
ولی برادران ((اهل سنت ))فقه خود را از قرآن و سنت نبوی می گیرند و برای استاده ز این دو به یاس استحسان نی اعتماد می نمند و اختلافات فقهی ین ((شیعه|شیعه)) و سنی براساس همین اختلاف در مبنا به وجود می آید.
در مسأله وضو هم شیعیان براساس روایات ((اهل بیت)) عصمت و طهارت که در تبین حکم قرآنی وضو آمده است، می گویند: در وضو باید صت و دستها ا از آرج تا سر انگشتن شُست و قسمت از سر و روی پا را هم مسح نمود ولی برادران اهل سنت م گویند صورت و دستها را باید از پائین به بالا شست س تمامی سر را مسح نمود و آنگاه هر دو پا را باید شست. |
+ | بنا ب نر های ((یه))، بر اا رویا ((اه ی)) د وو باید نست ورت، س ده را ا رن ا انگتان ست و ی از سر و روی ا ا ه سح کد، ولی فقهی ((اهل سنت)) میگویند باید ست رت سپس دستها «از پایین به بالا» شست، آگ تمامی سر را مسح کرد و هر دو پا را شست. |
| منابع: | | منابع: |
| منابع فقهی شیعه و سنی | | منابع فقهی شیعه و سنی |