تاریخچه ی:
وضو در فقه شیعه و سنی
تفاوت با نگارش: 1
- | یه ر تفکر فقاهی مقد است که بای حکا الهی از رآ و سنت فرا بگییم، و نت را موعه گفار، سیه ری و مء لی ((ضرت محمد مف صی الله لیه و آله|پیامبر صلی الله لیه و آله ))و ((ق الم ه برکت ود هاره موم|دوازد م عیهم اسم ))می دان، و سنت را فسر قرآ می شد و بر این اساس ه خ ا از دریای بیکرن ((دث ثلی|ثقین ))استفاده می ند و مبنای کرش گفتار صریح و رون سول خدا صل الله عله و ه قار داده است که مکرراً فمو: ن ر بین ا و چیز اانت می گم: قرآن و عترت تا ماامی که بدین دو تمک نمایی نات می یبید و بدانید که ین دو از یکدیگر جدا نمی شون. |
+ | ن به نر فقهی ((یع)) اسا ای ((ا بی))، ر و ای صو دا ا ا آ ا ر گا ت سی ا سر ری را کر، لی قای ((اهل سنت)) میویند بای نت صور، دستها « یین اا» ، آناه تممی ا مسح کد و ه دو پا را شت. |
- | ولی برادران ((اهل سنت ))فقه خود را از قرآن و سنت نبوی می گیرند و برای استفاده از این دو به قیاس و استحسان نیز اعتماد می نمایند و اختلافات فقهی بین ((شیعه|شیعه ))و سنی براساس همین اختلاف در مبنا به وجود می آید.
در مسأله وضو هم شیعیان براساس روایات اهل بیت عصمت و طهارت که در تبیین حکم قرآنی وضو آمده است، می گویند: در وضو باید صورت و دستها را از آرنج تا سر انگشتان شُست و قسمتی از سر و روی پا را هم مسح نمود ولی برادران اهل سنت می گویند صورت و دستها را باید از پائین به بالا شست و سپس تمامی سر را مسح نمود و آنگاه هر دو پا را باید شست. > منابع :
>منابع فقهی شیعه و سنی |
+ | منابع: منابع فقهی شیعه و سنی |