سلمان نقل می کند که روزی وارد منزل فاطمه (سلام الله علیها) شدم دیدم حسن و حسین در نزد او مشغول بازی هستند و فاطمه (علیها سلام) از وجود آنان بسیار شاد و خوشحال است .

اندکی نگذشت که پیامبر خدا وارد شدند عرض کردم: یا رسول الله از فضیلت آنها خبر بده تا بر محبتم نسبت به آنان افزوده شود .

پیامبر به سلمان فرمود: در آن شبی که به آسمان سیر داده شدم ((جبرئیل)) را در آسمانها و ((بهشت)) مشاهده کردم در آن هنگام که در قصرها و باغهای بهشت گردش می کردم بوی خوشی استشمام کردم که مرا به تعجب وا داشت .

گفتم: حبیبم جبرئیل این که بر همه بوهای بهشت غلبه کرده است چیست؟ گفت: ای محمد؛ این سیبی است که خداوند سیصد هزار سال قبل به دست خویش خلق فرموده است .

نمیدانیم مراد او از این چیست؟ در همان هنگام ملائکه ای را دیدم که سیب همراه آنان بود. گفت: ای محمد پروردگار به تو سلام می رساند من این سیب را به تو هدیه می دهم .

پیامبر فرمود: من آن سیب را گرفتم و زیر بال جبرئیل قرار دادم و هنگامی که به زمین فرود آمدم آن سیب را تناول کردم پس خداوند آب آن را در پشت من جمع کرد پس با خدیجه همبستر شدم و او از آب آن سیب به فاطمه باردار شد.

پس خداوند وحی کرد که برای تو یک حوراء انسیه به دنیا خواهد آمد پس نور را با نور تزویج کن یعنی نور فاطمه را به نور علی که من در آسمان به تزویج او در آورده ام و مهر او را زیبایی زمین قرار داده ام و از آن دو ذریٌه و نسل پاکیزه ای بدنیا میاید که دو چراغ بهشت هستند;

حسن و حسین و از صلب حسین امامان به دنیا می آید که کشته می شوند و اهانت می شوند پس وای بر ((قاتلان ائمه علیهم السلام|قاتل)) و اهانت کنندگان به آنان.

منابع: بحار الانوار، ج 36، ص 361، حدیث 232- کنز جامع الفوائد.

مراجعه شود به:

((حسین، نام درختی در بهشت))

((تداوم امامت از نسل حسین علیه السلام))

((بازیهای کودکانه پیامبر با حسنین علیهم السلام))

((سرور جوانان اهل بهشت))

((امر پیامبر به دوستی امام حسین علیه السلام))

((جایگاه حضرت نزد پیامبر))