درصد نسبت ((سود)) ویژه پس از کسر ((استهلاک)) به میانگین ((سرمایه)) به کار رفته در یک فعالیت اقتصادی را __نرخ بازده__ می نامند. نرخ بازده، یکی از ((نسبت های مالی)) برای سنجش کارایی ((بنگاه)) های اقتصادی یا طرح های سرمایه گذاری است. این نرخ را می توان با یا بدون کسر ((مالیات)) از سود به دست آورد و افزون بر این راه های دیگری نیز برای محاسبه آن وجود دارد.

مثلاً سود ممکن است پس از کسر مالیات و بدون کسر استهلاک و ((بهره)) در محاسبه شرکت داده شود، وسرمایه به کار رفته نیز ممکن است به کسر ((سهام قرضه)) منظور شود که در این صورت ((بازده)) حاصله صرفاً به ((سرمایه سهمی)) تعلق خواهد داشت. گاهی نیز می توان ((سرمایه در گردش)) را در محاسبه دخالت نداد.

به کاربرد نرخ بازده ساده در تحلیل شاخه های مختلف سرمایه گذاری انتقادات فراوانی وارد شده است زیرا در این روش زمان بندی مخارج وعایدات سرمایه مشخص نیست و لذا ((ارزش)) زمانی ((پول)) نیز در نظر گرفته نمی شود.

اقتصاددانان نرخ بازده را معیار چندان کارآمدی برای ارزیابی سرمایه گذاری به شمار نمی آورند و در عوض بر مفهوم ((نرخ بازده داخلی)) تاکید دارند.

!همچنین ببینید

*((ارزیابی سرمایه گذاری))