مُشک یا مِشک، ماده خوشبویی است که در ناف
آهوی مشک تولید می شود.
آهو مشک که به آن آهوی مشکین، آهوی تاتار، آهوی تتر، آهوی ختا، آهوی ختن و آهوی خرخیز می گویند، آهویی است که مشک می دهد و بیشتر در
کوههای هیمالیا پیدا می شود.
دو دندان دراز به طول چند سانتی متر دارد، زیر شکمش کیسه کوچکی است که در آن ماده غلیظی به شکل دُمَل (ورم مخلوطی شکل) جمع می شود و هر وقت آن کیسه پر شود حیوان احساس درد و خارش می کند و شکمش را به سنگ می مالد تا دمل پاره شود و ماده ای که در آن است به زمین بریزد، این ماده ها روی زمین خشک می شود و مردم آنها را جمع می کنند و این همان مشک معروف است.
منابع:
فرهنگ فارسی عمید، ص 59