در برخی از کتب تاریخی آمده است که پس از واقعه روز عاشورا عده ای از قبیله بنی اسد آمدند تا بدن مطهر امام حسین علیه السلام و یارانش را دفن کنند، ولی چون بیشتر اجساد، بدون سر بودند و بر اثر ضربات شمشیر پاره پاره شده بودند و حتی لباس بر تن نداشتند، قابل شناسایی نبودند.
بنی اسد متحیر مانده بودند که چه کنند، که ناگهان امام سجاد علیه السلام تشریف آورد و بدن‌ها را به بنی اسد معرفی کرد و خود به دفن بدن مطهر و مقدس پدر بزرگوارش پرداخت.



امام سجاد در حالی که به شدت می‌گریست می‌فرمود:« آفرین بر آن زمینی که پیکر پاک تو را در برگرفته است! دنیا پس از تو تاریک و آخرت به تو روشن است. شب ها دیگر خواب ندارم و اندوهم را پایانی نیست، تا این که خداوند، اهل بیتت را به تو ملحق گرداند و در کنار تو جای دهد. درود من و رحمت خداوند بر تو ای فرزند رسول خدا باد.»
سپس روی قبر مطهر پدرش نوشت:« هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذی قتلوه عطشاناً غریباً»؛ ( این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، همان کسی که او را با لب تشنه و غریب کشتند.)

آن گاه بدن مقدس علی اکبر را پایین پای پدر به خاک سپرد. به دستور امام، شهدای اهل بیت علیهم السلام را در نزدیکی قبر امام حسین علیه السلام در یک محل به خاک سپردند. سپس بنی اسد همراه امام علیه السلام به کنار نهر علقمه رفتند و بدن مطهر حضرت عباس بن علی علیه السلام را در همان جا که شهید شده بود، به خاک سپردند.

امام سجاد علیه السلام در حالی که به شدت گریه می کرد خطاب به پیکر بی‌جان و بی‌سر حضرت اباالفضل فرمود:« پس از تو ـ ای ماه بنی هاشم ـ خاک بر دنیا ببارد. بر تو درود می‌فرستم و رحمت خداوند را بر تو می‌طلبم.»
آن گاه حبیب بن مظاهر را به خاطر شأن و مرتبه ای که در قبیله خود داشت ( او رئیس بنی اسد بود )، بالای سر امام و حر بن یزید را در همان محلی که به شهادت رسیده بود، به خاک سپرد.

منابع:

• قصه کربلا، ص 416.
• در کربلا چه گذشت، ص 498. ›
• حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 324.
• الامام الحسین و اصحاب 375.
• نفس المهموم، ص 388.

مراجعه شود به:

• اجساد مطهر شهدا در روز عاشورا

در برخی از کتب تاریخ آمده است که پس از واقعه روز عاشورا عده ای از قبیله بنی اسد آمدند تا بدن مطهر امام علیه السلام و یارانش را دفن کنند، ولی چون عموماً بدنها سر نداشتند و حتی لباس آنها را ربوده بودند و بیشتر بدنها بر اثر ضربات شمشیر پاره پاره بود، قابل شناسایی نبودند و بنی اسد متحیر مانده بودند. (1)

در این هنگام امام سجاد علیه السلام تشریف آوردند و بدنها را به بنی اسد معرفی کردند و خود به دفن بدن مطهر و مقدس پدر بزرگوارش اقدام کرد و در حالی که به شدت می گریست می فرمود: « آفرین بر آن زمینی که پیکر پاک تو را در برگرفته است! دنیا پس از تو تاریک و آخرت به تو روشن است، دیگر شبها خواب ندارم و اندوهم را پایانی نیست تا این که خداوند اهل بیت تو را به تو ملحق گرداند و در مأوای تو جان دهد؛ درود من بر تو ای فرزند رسول خدا و رحمت خداوند بر تو باد.»

سپس روی قبر مطهر نوشت: « هذا قبرالحسین بن علی بن ابی طالب الذی قتلوه عطشاناً غریباً»؛ این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است، همان کسی که او را با لب تشنه و غریب کشتند.

آن گاه بدن مقدس حضرت علی بن الحسین« علی اکبر» را پایین پای حضرت به خاک سپردند و بعد به دستور امام علیه السلام شهدای اهل بیت علیهم السلام را در نزدیکی قبر امام حسین علیه السلام در یک محل به خاک سپردند و بنی اسد همراه امام علیه السلام برای دفن قمر بنی هاشم علیه السلام به طرف نهره علقمه حرکت کردند و بدن مطهر عباس بن علی علیه السلام را در همانجا که شهید شده بود به خاک سپردند.

در این هنگام امام سجاد علیه السلام در حالی که به شدت گریه می کرد فرمود: پس از تو ـ ای ماه بنی هاشم ـ خاک بر دنیا ببارد، بر تو درود می فرستم و رحمت خداوند را بر تو می طلبم.(2)

آن گاه بنی هاشم اصحاب را در یک محل دفن نمودند و حبیب بن مظاهر را در همان جایی که اکنون هست« نزدیک بالای سر امام» دفن کردند به خاطر شأن و مرتبه ای که در قبیله خود داشت؛ چون او از بنی اسد و رئیس آنان بود.(3)

و حربن یزید را در همان محلی که به شهادت رسیده بود به خاک سپردند. (4)

1ـ امام معصوم علیه السلام قدرت دارد که در مسافتهای دور کارهایی انجام دهد در حالی که مردم عادی از آن بی خبر باشند. ‹ در کربلا چه گذشت، ص 498. ›

2ـ حیاة الامام الحسین، ج 3، ص 324.

3ـ الامام الحسین و اصحاب 375.

4ـ نفس المهموم، ص 388.

منابع: قصه کربلا، ص 416.

مراجعه شود به:

پیشینه عباس بن علی بن ابیطالب

اجساد مطهر شهدا در روز عاشورا