سیستمها دارای خصوصیاتی هستند که عمدتا به عنوان خواص سیستمها مورد قبول و پذیرش قریب به اتفاق صاحبنظران می باشد . این خصوصیات عبارتند از :
پیوستگی و وابستگی اجزا : اجزا یک سیستم به هم وابسته اند و به هم مرتبط می باشند . هر یک از اجزا به نوعی بر اجزا دیگر تاثیر داشته و یا از آنها تاثیر می پذیرد .
تمایز اجزا : سیستمها از اجزا کوچکتر تشکیل می شوند . هریک از اجزا یک یا چند کار انجام میدهد . این اجزا داخل یک سیستم ، خود می توانند به اجزا کوچکتر تقسیم شوند و اجزا بعدی نیز به اجزا کوچکتر ، بنابراین سیستمها دارای یک سلسله مراتب از اجزا خود می باشند .
کل گرایی : یک سیستم فقط با نگرش کل گرا قابل مطالعه است . یک سیستم چیزی بیش از مجموع اجزا خود بوده و مجموع شناخت تک تک اجزا تشکیل دهنده سیستم ، شناخت کلی از آن را به دست نمی دهد . به عبارت دیگر مطالعه اجزای یک سیستم نیز باید در قالب کل سیستم صورت گیرد .
هدف گرایی : هر سیستم در جستجوی یک یا چند هدف است . به عنوان مثال هدف از تشکیل یک
موسسه انتفاعی کسب منافع است و یا هدف از برقراری سیستم
حسابداری در یک موسسه ، تهیه
صورتهای مالی و گزارشهای مالی برای تصمیم گیری آگاهانه استفاده کنندگان از آنها می باشد .
داده ها و ستاده ها : سیستمها در ابتدا اطلاعاتی را به عنوان
داده می پذیرند و پس از
پردازش در سیستم عامل آنها ، آنها را به
ستاده تبدیل می کنند .
تغییر شکل : سیستمها مبدل هستند ، یعنی داده ها را پردازش در سیستم عامل نموده و به ستاده ها تبدیل می کنند . به عنوان مثال ، سیستم تولید یک
واحد تولیدی ، مواد اولیه را به محصول تبدیل می کند .
بازخور : تمام سیستمها برای گردش عملیات هماهنگ و مناسب در داخل خود نیازمند جمع آوری نتایج ستاده های خود هستند تا بتوانند به طور مطلوب فعالیتهای خود را تنظیم کنند . به عبارت دیگر برخی از اطلاعات مربوط به نتایج حاصله از پردازش در سیستم عامل داده ها ( ستاده ها ) دوباره به صورت داده های جدید وارد سیستم شده و موجب اصلاح و بهبود سیستم می گردند .