در آئین مقدس اسلام رسیدگی به ضعیفان و کارگران بسیار سفارش شده و به هیچ وجه اجازه نیست که صاحبان کار به افرادی که اجیر شده اند ظلم روا دارند. به گوشه ای از این موارد که در روایات آمده توجه میکنیم.
رسول خدا «صلی الله علیه وآله و سلم» فرمودند: « هر کس در اجرت کارگری ظلم کند، خداوند عمل او را حبط و محو گرداند و از بوی دلنشین
بهشت که از پانصد سال راه به مشام می رسد، محروم خواهد شد و فرمود: « ظلم به اجرت کارگر از
گناهان کبیره است و نیز آن حضرت نهی فرموده اند از اینکه اجیری را برای کاری بگیرند مگر اینکه مزد او را تعیین کنند.
امام صادق «علیه السلام» فرمود: « ناپاکترین گناهان سه چیز است: کشتن بیجای حیوانات، ندادن مهریه زن، منع اجرت کارگران.»
رسول خدا فرمود: « هر کس مزد کارگرش را ندهد، لعنت خدا و
ملائکه و همه مردم بر او باد. »
رسول خدا فرمود: «هر کس کارگری را اجیر میکند، نباید او را از نماز جمعه منع کند، بلکه باید به او اجازه دهد تا در نماز جمعه شرکت کند تا در اجر و پاداش آن شریک باشد. »
برای امام صادق (علیه السلام) چند نفر کارگر گرفته بودند که تا عصر کار کنند. حضرت به غلامشان فرمودند: « مزد آنها را بده قبل از اینکه عرق آنها خشک شود.» اینها نمونه ای از برخورد صاحبان کار با کارگران خود می باشد. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
منابع: بحار الانوار، ج 103، ص 166 تا 170.
بحار الانوار، ج 23، ص 238.
بحار الانوار، ج 89، ص 197، ح 44.
بحار الانوار، ج 47، ص 57، ح 105.
مراجعه شود به:
مکارم اخلاق حضرت رضا علیه السلام