برای نشان دادن اثر نور و تاریکی روی سنتز می‌توان به تجربه‌های ساده دست زد. در گیاه شمعدانی ، برگهایی که سبز و شاداب هستند، در روی گیاه 2 - 3 برگ را انتخاب می‌کنیم و این برگها را با ورقه آلومینیومی می‌پوشانیم. روی ورقه آلومینیومی پنجره‌ای به شکل L ایجاد می‌کنیم. برگهای مذکور 72 - 48 ساعت تحت تابش نور قرار می دهیم.
بعد از زمان مقرر برگها را از گیاه جدا کرده و پوش آلومینیومی را حذف کرده و برگها را در داخل ظرف قرار می‌دهیم، سپس به اندازه ¼ حجم ظرف در داخل آن الکل می‌ریزیم و می‌جوشانیم تا برگها رنگیزه‌های خود را از دست بدهند. برگها را از ظرف خارج می‌کنیم تا خشک شوند. برگها را با آب مقطر میشوییم و روی آنها 2 - 3 قطره محلول لوگول را که معرف نشاسته است، می‌ریزیم. پس از مدتی روی پهنک برگ در محل پنجره شکل L به رنگ بنفش ظاهر می‌شود.
این آزمایش نشان می‌دهد که برای سنتز نشاسته ، نور مورد نیاز است. سلولهای تیمار شده با تاریکی نه تنها نشاسته سنتز نمی‌کنند، بلکه بخش عمده نشاسته ذخیره را نیز به مصرف می‌رسانند نشاسته از پلی ساکاریتهای قابل جابجا شدن از یک سلول به سلول دیگر نیست.
کشت دانه و مطالعه دانه رست
با توجه به اینکه در هر مطالعه فیزیولوژیکی یک یا دو گیاه برای انجام سنجشها و مطالعات مربوط لازم ست. مناسبترین روش کشت گیاه از ابتدا از مرحله دانه است. بدست آوردن دانه رست از یک دانه که از جوانه زنی بدست می‌آید، مرحله مهمی است. برای کشت دانه مراحل زیر را می گذرانیم:
استریل سطحی دانه‌ها که برای دور کردن باکتریهای سطحی دانه است. برای اینکار از محلولهای ضد عفونی کننده استفاده می‌شود.
دانه شسته شده را در ماسه مرطوب قرار می‌دهیم. و روی آن را با نایلون مشکی می‌پوشانیم تا هم مانع تبخیر آب شود و هم اینکه نور مانع جوانه زنی بذرها می‌شود، ما در این آزمایش از دانه‌های گندم و جو استفاده می‌کنیم.
ما در این آزمایش می‌توانیم شکل ریشه ، جنین لپه‌ها و محورهای زیرلپه‌ای و روی لپه‌ای را در دانه‌های مختلف مقایسه کنیم.
تعیین ظرفیت آب پذیری خاکها و چگالی خاک
سه عدد استوانه فلزی که دارای یک شبکه تور مانند فلزی کمی بالاتر از سطح پایین آنها وجود دارد و خاک را از خود عبور نمی‌دهد را بر می‌داریم. بدین ترتیب در هر کدام به ترتیب ماسه ، رس و مخلوط ماسه و رس می‌ریزیم. مقدار خاک نباید زیاد باشد تا دقت آزمایش افزایش یابد. وزن اولیه استوانه ، وزن ثانویه استوانه (پس از ریختن خاک) ، حجم خاک ، وزن خاک ، حجم استوانه و چگالی خاک را تعیین می کنیم.
حجم/وزن = چگالی ، سطح دایره x ارتفاع = حجم خاک
برای تعیین ظرفیت آب پذیری خاکهای مختلف ، قطره قطره در داخل استوانه‌ها آب می‌ریزیم، آنقدر آب می‌ریزیم تا اولین قطره از پایین سطح خاک خارج نشود. سپس حجم آب مصرفی را یادداشت می‌کنیم. این مقدار بیشینه آب پذیری خاک است. بعد از آن استوانه‌ها را مدت یک ساعت به حالت سکون باقی می‌گذاریم. آبی که از آن خارج می‌شود آب ثقلی است که با توزین مجدد استوانه بدست می‌آید.
از این آزمایش نتیجه می‌گیریم که خاک رسی آب پذیری بیشتری دارد و آب کمتری را در اختیار گیاه قرار می‌دهد. خاک ماسه‌ای برعکس ظرفیت آب پذیری کمتری دارد و آب بیشتری در اختیار گیاه قرار می‌دهد. خاک مخلوط حد واسط ایندو است.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
