آلبرت انیشتین:"آنچه که من مایلم واقعا بدانم ، این است که آیا خداوند میتوانسته جهان را به طریق دیگری بیافریند. یعنی آیا ضرورت سادگی منطقی هیچگونه آزادی عمل باقی نمیگذارد."آلبرت انیشتین ، فیزیکدان بزرگ در سال 1879 میلادی در یک خانواده یهودی در شهر اولم به دنیا آمد و در شهر مونیخ بزرگ شد. وی در سال 1886 دوران مدرسهاش (مانند کلاس ویلون که از سن 6 سالگی تا سن 13 سالگی بطول انجامید) را در شهر مونیخ شروع کرد. او همچنین در منزل آموزشهای مذهبی آیین یهود را فرا میگرفت. دو سال بعد انیشتین وارد ورزشگاه لیت پولد (Luitpold Gymnasium) شد. او ریاضیات ، بویژه
حساب دیفرانسیل و انتگرال را در سال 1891 شروع کرد.
در سال 1894 خانواده انیشتین به میلان رفت، اما وی در شهر مونیخ ماند. در سال 1895 در آزمون ورودی برای اخذ مدرک مهندسی برق مردود شد. انیشتین در سال 1896ملیت آلمانی خود را انکار کرد و برای چند سال بیهویت بود. او حتی تا سال 1899 ملیت سوئیسی را نیز قبول نکرد. ملیت سوئیسی وی در سال 1901 به وی اعطا شد. بعد از مردودی در امتحان ورودی EHT انیشتین از طریق مدرسه دیگری در زوریخ اقدام به ورود به دوره مذکور نمود. در این مدرسه ، انیشتین مقالهای نوشت که در آن مقاله طرح خود را برای آینده ارائه کرده بود. خود انیشتین در این باره میگوید:
"اگر من شانس خوبی برای گذراندن امتحاناتم داشتم، به زوریخ میرفتم. من میخواستم برای چهار سال به منظور مطالعه ریاضیات و فیزیک در آنجا بمانم. من خودم را مناسب تدریس در شاخههای علوم طبیعی و انتخاب قسمتهای تئوری آنها تصور میکردم."در واقع انیشتین با این طرح خود موفق شد. در سال 1900 به عنوان معلم ریاضی و فیزیک فارغ التحصیل شود. یکی از دوستان انیشتین در دوره ETH مارسل گروسمن بود که همکلاس انیشتین بود. انیشتین به خاطر صاف بودن کف پاهایش و نیز ابتلا به بیماری واریس از خدمت سربازی معاف شد. در نیمه سال 1901 او یک کار موقت به عنوان مدرس ریاضی در هنرستان فنی در Winterthur پیدا کرد. در این زمان انیشتین مینویسد:
من از جاه طلبی رسیدن به دانشگاه دست کشیدم.
آینده از آن صبوران سمج است!
موقعیت موقت دیگری که انیشتین بدست آورد، تدریس در یک مدرسه خصوصی در Schaffhausen بود. در این زمان وی با توصیه پدر گروسمن به مدیر اداره ثبت اختراعات ، در آنجا به عنوان کارمند درجه سه استخدام شد. انیشتین از سال 1902 تا سال 1909 در اداره ثبت اختراعات پست موقت اولیه خود را حفظ کرد. اما در سال 1904 موقعیت او پایدار شد و در سال 1906 ، وی به کارمند درجه دو ارتقاء شغلی یافت. در اداره ثبت اختراعات برن ، در ساعات بیکاری ، انیشتین یک محدوده حیرت انگیز از نوشتههای خود را در زمینه انتشارات
فیزیک نظری کامل کرد.
انیشتین در سال 1905 از دانشگاه زوریخ به خاطر رساله خود تحت عنوان "
سنجش نوین از ابعاد مولکولی" درجه دکتری دریافت کرد. وی رسالهاش را به گروسمن اختصاص داد. انیشتین سه صفحه اول تمام نوشتجات خود را به آزمون پدیدههای کشف شده توسط
ماکس پلانک اختصاص داد. بر این اساس به نظر میرسید که
انرژی الکترومغناطیسی گسیل شده از اشیا تابش کننده به صورت کوانتومهای گسسته باشد. انرژی این کوانتاها مستقیما با فرکانس تابشی متناسب است. به نظر میرسید این امر مخالف
نظریه کلاسیک الکترومغناطیس که بر پایه
معادلات ماکسول و قوانین الکترودینامیک که فرض میکند انرژی الکترومغناطیسی از امواجی تشکیل شده است که میتواند محتوی هر مقدار کوچکی از انرژی باشد، بنا شده است.
مبنای نسبیت خاص
مقاله دوم انیشتین در سال 1905 در مورد موضوعی که امروزه
نسبیت خاص نامیده میشود، اختصاص یافت. انیشتین نظریه جدید خود را بر پایه تفسیر مجدد اصول نسبیت کلاسیک ، یعنی اینکه قوانین فیزیک مجبور هستند در کلیه چارچوبهای مرجع فرم یکسانی داشته باشند، بنا نهاد. به عنوان یک فرضیه بنیادی دیگر انیشتین فرض کرد که
سرعت نور در کلیه چارچوبهای مرجع به عنوان یک الزام از نظریه ماکسول ثابت باقی میماند. در سال 1905 اینشتین نشان داد که چگونه
جرم و انرژی هم ارزند. انیشتین اولین فردی نبود که تمام مولفههای نظریه خاص نسبیت را پیشنهاد کرد. سهم او در وحدت قسمتی از
مکانیک کلاسیک و الکترودینامیک ماکسول بود.
توزیع بوز - انیشتین
سومین مقاله انیشتین در سال 1905 به
مکانیک آماری مربوط بود. یک میدانی که بوسیله بولتزمن و گیبس مورد مطالعه قرار گرفت. بعد از سال 1905 انیشتین کارهایش را در زمینه توصیف موارد بالا ادامه داد. وی سهم مهمی در نظریه کوانتوم داشت، اما او به تعمیم نسبیت خاص به پدیدههایی شامل چارچوبهای شتابدار پرداخت. کلیدی که در سال 1907 با اصل هم ارزی در
شتاب گرانشی آشکار شد، نگاه داشته شد تا از شتابی که بوسیله نیروهای مکانیکی ایجاد میشود، متمایز گردد. بنابر این
جرم گرانشی و
جرم لختی مساوی در نظر گرفته میشدند.
انحنای گرانشی نور
در سال 1908 انیشتین بعد از ارائه شایستگی مقالهاش (نتایج ساختمان تابش ناشی از قانون توزیع انرژی جسم سیاه) در دانشگاه برن به عنوان مدرس پذیرفته شد. طی این سال انیشتین استاد دانشگاهی در زوریخ شد و لذا از سمت تدریس در برن استعفا داد.
در سال 1909 انیشتین به عنوان یک متفکر برجسته علمی به رسمیت شناخته شد. در این سال انیشتین از اداره ثبت اختراعات نیز استعفا داد. او در سال 1911 به عنوان یک استاد کامل در دانشگاه کارل فردیناند ، در پرگ منصوب شد.
در واقع سال 1911 برای انیشتین یک سال پرمعنی بود، چون در این سال او قادر شد تا مقدمات پیشگویی درباره کیفیت پرتو نور ستارگان در هنگام عبور از نزدیکی خورشید را ، تهیه نموده و روشن کند که نور ستارگان هنگام عبور از نزدیکی خورشید منحرف میشود. از آنجا که این مسئله به اثباتهای تجربی اولیه در توجه به نظریه انیشتین منجر شد، بسیار مهم بود.
مبنای نسبیت عام
در سال 1912 انیشتین یک فاز جدیدی از تحقیقات گرانش خود را با کمک دوست ریاضیدانش ، مارسل گروسمن ، با بیان کارش در جملاتی از محاسبات تانسوری از کارهای لویی چویتا و ریچی آغاز کرد. انیشتین این کار جدید خود را
نظریه نسبیت عام نامید. انیشتین در سال 1921 موفق به دریافت جایزه نوبل در فیزیک شد. این جایزه نه به خاطر نظریه نسبیت ، بلکه به خاطر کشف
اثر فوتوالکتریک به وی تعلق گرفت.
بالاخره کاشف بمب اتمی کیست؟
نظریه انیشتین در مورد
هم ارزی جرم و انرژی ، به ماده به صورت یک بسته متراکمی از انرژی نگاه میکند، طوریکه این دو به یکدیگر قابل تبدیل هستند. بعد از این کشف دانشمندان موفق به توجیه
پدیده رادیواکتیو شدند. در این زمان انیشتین نامهای به رئیس جمهور آمریکا نوشت و اظهار داشت که میتوان با تبدیل جرم به انرژی
بمب اتمی ساخت. در این زمان رئیس جمهور آمریکا دستور تاسیس سازمان عظیمی را داد که وی مسئول ساختن بمب اتمی شد. برای این کار از
شکافت هسته اورانیوم استفاده شده بود.
در سال 1945
اورانیوم به مقدار کافی برای ساخت بمب جمـع شـده بود و ساختن بمب در آزمایشگاهــی در لوس آلاموس به سرپرستی فیزیکدان آمریکایی رابرت اوپنهایمر صورت گرفت. آزمودن چنین وسیلهای در مقیاس کوچک ناممکن بود. بنابراین اولین بمب اتمی در ساعت 5.5 صبح روز 16 ژوئیه 1945 منفجر شد و نیروی انفجاری برابر 20 هزار تنTNT آزاد کرد.
دو بمب دیگری هم ، که یکی بمب اورانیوم به نام پسرک به وزن 4.5 تن و دیگری
بمب پلوتونیمی تهیه شد. اولی روی هیروشیما و دومی روی ناکازاکی در ژاپن انداخته شد. صبح روز 16 اوت 1945 در ساعت 10 و ده دقیقه صبح شهر هیروشیما با یک انفجار اتمی به خاک و خون کشیده شد. اوپنهایمر مسئول پروژه بمب و دیگران از شدت عذاب وجدان لب به اعتراض گشودند و به زندان افتادند. آلبرت انیشتین در این زمان اعلام کرد که
اگر روزی بخواهم دوباره به دنیا بیایم دوست دارم یک آهنگر شوم.
سرانجام انیشتین
آلبرت انیشتین ، سالهای آخر عمر خود را در شهر پرینستون (شهری در ایالات متحده آمریکا) به سر آورد. وی در این شهر بیشتر عمر خود را صرف تکمیل نظریههای خود در مورد
وحدت نیروهای طبیعی کرد. انیشتین در 18 آوریل 1955 میلادی از دنیا رفت. یکی از خصوصیات بارز انیشتین ، قبول واقعیت و اعتراف به اشتباهات خود بود. خصوصیتی که شاید در بین افرادی که از نظر علمی جایگاه اندکی دارند، به ندرت وجود داشته باشد. به عنوان مثال زمانی او مشغول مطالعه
نظریه گرانش و نسبیت عام بود، در مورد خود چنین میگوید:
"این روزها وقت من یک سره صرف نظریه گرانش میشود و امیدوارم به کمک یکی از دوستان ریاضیدان خود بر مشکلات چیره شوم. چیزی که مسجل است، این است که من هرگز در عمر خود در چنین وضعیت پرچالشگرانهای قرار نگرفته بودم. از منظر باریک بینانه تر به ریاضیات ، کم کم احترام زیادی نسبت به ریاضیدانان در من بوجود میآید. در صورتی که تاکنون ، از روی جهالت ، ریاضیات را یک چیز تجملی میدانستم. اگر این موضوع را کنار بگذاریم، مسئله آغازین نسبیت ، بازی بچهها است."ایشان سال 2005 میلادی (1384 هجری شمسی) را سال جهانی فیزیک نام نهادند.
همچنین ببینید
اتصالات خارجی
متن اصلیتالیف و ترجمه : علی اصل هاشمی