حضرت زین العابدین علیه السلام در زمینه
انفاق در راه خدا به حد خاصی قانع نبوده و هیچ محدودیتی در این زمینه نمی شناخته اند.
حضرت به هر مناسبتی انفاق می کرده و هر جا زمینه انجام این عمل صالح را فراهم می دیدند به آن اقدام می کردند. به تحقیق می توان گفت: انفاق حضرت نه از جهت کم و نه از جهت کیف و نه از جهت کسی که به او انفاق می کرده اند هرگز محدود به خاص نبوده است.
در زمینه گستره وسیع انفاق حضرت سجاد علیه السلام مطالبی در روایت تاریخی آمده است که به بعضی از آنها اشاره می شود:
1- حضرت علیه السلام صد خانوار از فقرا
مدینه را به عنوان عیال خود و افرادیکه تحت سرپرستی ایشان بودند تکفل نموده و تمام نیازهای مالیشان را تأمین می کردند.
2- و در روایت
احمد بن حنبل از معمر از شیبه بن نعمامه آمده است که: حضرت زین العابدین قوت و روزی صد خانوار در مدینه را تأمین می فرمود که در هر خانه ای جماعتی از مردم حضور داشتند.
3-
امام باقر علیه السلام فرمودند که پدرشان حضرت علی بن الحسین علیه السلام تمام اموالشان را در طول عمر دو بار با خداوند قسمت کردند (یعنی همه دارائیشان را دو قسمت کرده و یک قسمت آن را در راه خدا انفاق نمودند)
4- چون لشگر خونخوار
مسلم بن عقبه از طرف
یزید بن معاویه به مدینه تهاجم نمود حضرت علی بن الحسین علیه السلام چهار صد نفر از خانواده های مروانیان و امویان را در پناه گرفت و تمام نیازمندیهای آنان را تأمین نمود تا آنکه آن لشگر منقرض گردید و مدینه را ترک کرد.
5- حضرت اراده حج کردند و خواهرشان
حضرت سکینه بنت الحسین علیه السلام هزار درهم برای ایشان منظور کرده و خدمتشان ارسال نمود که در پشت « حرّه » ( محلی در اطراف مدینه ) به حضرت رسید. پس چونکه از مرکب پیاده شدند همه آن را بین مساکین توزیع نمودند.
منابع:
- بحارالانوار، ج 46، ص 62و ص 88 به نقل از مناقب و ص 101 به نقل از کشف الغمه
مراجعه شود به:
