ابو یوسف یعقوب بن اسحاق
کندی، معروف به "
فیلسوف عرب" و یا "فیلسوف و شاهزاده عرب" از حکما و
فلاسفه اسلامی-عربی است که در عین این که از شهرت عظیمی برخوردار است، اما از تاریخ ولادت و وفاتش اطلاع دقیقی در دست نیست.
او احتمالا در حدود سال 185هجری قمری/ 801 میلادی متولد شده و در حدود سال 252هجری قمری/ 866میلادی وفات یافته است.
کندی در
بصره و در خانواده ای از اشراف قبیله "کنده" به دنیا آمد. پدرش حاکم
کوفه بود.
ابتدا در شهر بصره - که قطعا از نفوذ
مدرسه جندی شاپور بر کنار نمانده بود- تا آنجا که ممکن بود، به بهترین صورت درس خواند. سپس برای تکمیل تحصیلات خود به
بغداد رفت که در زمان
خلفای عباسی بزرگترین مرکز تعلیم و تعلم به شمار می رفت.
به زودی آن اندازه از علم و
فلسفه را که در جهان عرب در دسترس بود، تحصیل کرد و در آن استاد شد. آنگاه به این فکر افتاد تا این معلومات را در چشم انداز معارف اسلامی داخل کند و آنها را با یکدیگر کامل و هماهنگ سازد.
شایستگی وی در مباحث مختلف علم و دانش، سبب نزدیکی وی به دربار خلفای عباسی،
مامون و
معتصم شد؛ تا جایی که حتی او را به معلمی پسر معتصم گماشتند و مقام و منزلت خاصی یافت که هرگز چنین مقام و منزلتی برای فیلسوفان و حکیمان متاخر از او فراهم نیامده بود.
اما در پایان زندگی و هنگام خلافت
متوکل مورد بی مهری قرار گرفت و در حوالی سال 252 هجری قمری از دنیا رفت.
از مجموع آثار و تالیفات او می توان گفت که او بدون شک فیلسوفی با ایمان و پاک اعتقاد بود که از نظر فکری به طرز تفکر
شیعه و از میان فرقه های
اهل سنت به
معتزله نزدیکتر است. (و باید توجه داشت که کسانی از قبیل
سیدبن طاووس و
شهید مطهری او را شیعه می دانند.)
در ادامه نگاه کنید به:
