مقدمه
کاوشگر فضایی سفینهای بی سرنشین است که برای کاوش
منظومه شمسی به فضا پرتاب میشود. کاوشگر حامل تجهیزات و دوربینهایی جهت گردآوری اطلاعات و ارسال آن به زمین بصورت
علایم رادیویی است. کاوشگرها از
ستاره دنبالهدار هالی دو سیارک و کلیه
سیارات بجز
پلوتون دیدن نمودهاند و به
خورشید نیز نزدیک شدهاند، معمولا آنها از کنار سیارات یا قمرهایشان میگذرند و یا جهت نقشه برداری از سطح آنها در مدارشان میگردند و یا به منظور بررسی جزئیات محیط آنها فرود میآیند.
هدف از ساخت کاوشگرها حمل دوربینهای تلویزیونی و ابزارهای لازم برای جمع آوری اطلاعات به فضا است. این ابزارها اطلاعات حمع آوری شده به زمین را مخابره میکنند.
موشک پرتاب ، تنها سرعت اولیه لازم را به کاوشگرهای فضایی میدهد و این موتورهای خود کاوشگر هستند که به آنها اجازه تغییر جهت میدهند.
انرژی کاوشگرهایی که به اکتشاف بین سیارهای مشغولند، بوسیله
سلولهای خورشیدی تأمین میشود، ولی انرژی کاوشگرهایی که در قسمتهای دورتر منظومه شمسی در حال اکتشاف هستند، بوسیله
مواد رادیو اکتیو تأمین میشود. معمولا جهت آنتنهای رادیویی بطرف زمین است، تا از یک سو تصاویر و اطلاعات را به زمین بفرستد و از سوی دیگر دستورات لازم را از مرکز هدایت زمینی دریافت کنند.
وظایف مدار پیما
کاوشگری که در مدار یک سیاره قرار میگیرد، میتواند آن را از نزدیک مشاهده کند و تصاویری از آن رانیز به
زمین بفرستد. این تصاویر سطح کامل سیاره مذکور را با جزئیات به تصویر میکشند. کاوشگرهایی که در مدار سیاره
زهره میچرخیدند برای نفوذ در لایه ابرهای ضخیم و نقشه برداری سطح زیر آنها از
رادار استفاده میکردند. کاوشگرها بدلیل سالها ماندن در مدار یک سیاره ، میتوانند تغییرات سطح سیاره مذکور را ضبط کنند.
برای مثال ، مدار پیماهای وایکینگ به مدت 4 سال در مدار
مریخ باقی ماندند و توانستند طوفانهای غباری در سطح مریخ را با جزئیات ضبط کنند. اگر در یک مأموریت از سفینه فرود استفاده شود، مدار پیما میتواند پیامهای ارسالی سفینه فرود از سطح یک سیاره یا قمر را گرفته و به زمین مخابره کند. پیامها در زمین بوسیله رایانههای مرکز هدایت تجزیه و تحلیل میشوند.
وظیف سفینه فرود
کاوشگرهای فرود به جمع آوری نمونههای خاکی و سنگی در سطح سیاره میپردازند. دانشمندان نمونهها را از نظر ساختار شیمیایی مورد تجزیه قرار میدهند تا عناصر تشکیل دهنده آنها را کشف کنند. البته میتوان این نمونهها را به زمین آورد و در اینجا به مطالعه آنهاپرداخت.
کاوشگرهای وایکینگ که در سال 1976 میلادی در سیاره مریخ فرود آمدند، آزمایشگاههای خود را به ابزار خودکار مجهز کرده بودند. این ابزار خاک را برای یافتن نشانههای حساس آزمایش میکردند. آنها همچنین هوای سیاره مریخ را مورد مطالعه قرار دادند. از دیگر کارهای آنها میتوان به فرستادن تصاویر دقیق محلهای فرود در سیاره مریخ به زمین اشاره کرد.
میتوان بقایای کاوشگرهایی که در سطح سیارات فرود آمده یا متلاشی شدهاند را در مریخ ، زهره و
ماه یافت. اکنون چهار کاوشگر فضایی سیارات منظومه شمسی را ترک کرده بسوی ستارگان دیگر رهسپارند.
مشخصات و وظایف کاوشگرها
اولین کاوشگری که از محدود منظومه شمسی خارج شد٬
پایونیر 10 بود که در 13 ژوئن 1983میلادی از مدار نپتون گذشت. این کاوشگر رهسپار ستاره راس 248 در
صورت فلکی ثور است و انتظار میرود تا سال 2000 میلادی با زمین در ارتباط باشد.
پایونیر 11 در جهت مخالف پایونیر 10 از منظومه شمسی خارج میشود.
ویجر 1 و 2 نیز تقریبا تا سال 2010 میلادی اطلاعاتی در مورد میدان انرژی
خورشید مخابره خواهند کرد. انتظار میرفت کاوشگر
گالیله که در سال 1989 میلادی پرتاب شده ٬ تا دسامبر 1997 میلادی اطلاعاتی درباره مشتری و چهار قمر بزرگ و درخشانش یعنی گانیمید ٬ کالیستو ٬ آیو و اروپا به زمین مخابره کند.
جوتو که فعالیتش بعد از ملاقات با
ستاره دنبالهدار هالی در سال 1986 میلادی متوقف شده بود٬ مجدداْ در سال 1992 میلادی برای رویارویی با
ستاره دنباله دار گریگ - اسکیلرآپ بکار انداخته شد. بعدا به وضعیت سکون بازگردانده شد٬ ولی میتوان در آینده آنرا فعال نمود.
مارینر 10 در سال 1973 میلادی برای مطالعه زهره ،
عطارد پرتاب شد که هنوز به دور خورشید میچرخد ولی تماس با این کاوشگر در سال 1975 میلادی قطع شد.
ماژلان که در سال 1989میلادی برای نقشه برداری از زهره با کمک رادار پرتاب شد٬ شش بار این سیاره را بررسی کرد و سپس در مدار پایینتری مستقر شد. در 12 اکتبر 1994 میلادی ماژلان به درون جو زهره فرو رفت و منهدم شد.
پایونیر 10 که در مارس 1972 میلادی پرتاب شده ٬ بسوی ستارهای به نام راس 248 در صورت فلکی ثور حرکت میکند و 33 هزار سال دیگر به آن میرسد.
پایونیر 11 ٬ که در آوریل 1973 میلادی پرتاب شد٬ اکنون در مسیر ستاره لاندا عقاب در
صورت فلکی عقاب حرکت میکند و طی مدت تقریبا 74 میلیون سال از آن میگذرد. در سپتامبر 1995 میلادی ناسا سرانجام تماس با
پایونیر 11 را متوقف کرد، زیرا نیروی کاوشگر برای اداره تجهیزاتش و انتقال اطلاعات ضعیف بود.
ویجر 1 که در سپتامبر 1977 پرتاب شد٬ بسوی ستارهای به نام 3888 79 + AC در
صورت فلکی زرافه در حرکت است و 40 هزار سال طول میکشد تا
ویجر 2 که در اوت 1977 پرتاب شده به
ستاره شعرای یمانی در
صورت فلکی دب اکبر برسد. انتظار میرود کاوشگر اولیسه که در سپتامبر 1995 میلادی سفرش را از زیر قطب جنوبی خورشید به بالای قطب شمالی آن تکمیل کرد، در سال 2000 میلادی به قطبهای خورشید باز گردد.
کاوشگرهای وایکینگ 1 و 2 که در سال 1976میلادی به مریخ رسیدند٬ در اواسط دهه 1980 میلادی به فعالیت خود خاتمه دادند و در مدار بالاتری مستقر شدند. آنها همچنان تا دهه اول یا دوم قرن بیست و یکم در مدار مریخ میچرخند و سپس به این سیاره سرخ اصابت مینمایند. خاک نشین
وایکینگ 2 فقط چهار سال کار کرد. هر دو کاوشگر وایکینگ استرلیزه شده بودند تا مبادا مریخ را آلوده کنند.
مباحث مرتبط با عنوان
منبع