ابو حمزه ثمالی از
امام سجاد علیه السلام و او از پدرش
امام حسین علیه السلام نقل می کند که مردی نزد
حضرت علی علیه السلام آمد و گفت:« تو را
امیرالمؤمنین لقب دادهاند. چه کسی تو را امیرمؤمنان قرار داده است؟»
امام علی پاسخ داد:« خداوند متعال.»
مرد پس از شنیدن این پاسخ، نزد
پیامبر رفت و گفت:« ای رسول خدا، آیا علی راست میگوید که خداوند او را بر مردم امیر قرار داده است؟ »
پیامبر خدا غضبناک شد و فرمود:« علی با ولایت خداوند متعال، امیرالمؤمنین است. خداوند بالای
عرش خود، پیمان امیرالمؤمنین بودن را برای علی بسته است و فرشتگانش را بر آن پیمان گواه قرار داده است.
علی خلیفه و حجت خدا و امام مسلمین است؛ اطاعت از او برابر با اطاعت خداوند است و نافرمانی از او برابر با نافرمانی خدا. هر کس به مقام علی ناآگاه باشد، به مقام من ناآگاه است و هر کس آگاه به مقام علی باشد، آگاه به مقام من است؛ هر کس امامت علی را انکار کند، نبوت مرا انکار کرده و هر کس امارت علی را منکر شود، رسالت مرا منکر شده است؛ هر کس فضل و مقام علی را رد کند، از مقام و فضل من کاسته و هر کس با او بجنگد، با من جنگیده است؛ هر کس او را دشنام دهد، مرا دشنام داده است، زیرا او از من است و از سرشت من آفریده شده است؛ او همسر
فاطمه دخترم و پدر دو فرزندان من
حسن و
حسین است.»
آن گاه رسول خدا فرمود:« من و علی و فاطمه و حسن و حسین و نه نفر از فرزندان حسین، حجت خداوند بر مردم هستیم. دشمنان ما دشمنان خدا و دوستان ما دوستان خداوند هستند.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 36، ص227، حدیث 5 ------ امالی صدوق
