امام صادق علیه السلام فرمود:
خداوند
پیامبر خود را ادب آموخت و چه نیکو آموخت؛ و پس از آن که پیامبر به والاترین مرتبه ادب (تربیت الهی) رسید، به او
وحی کرد:« به راستی تو بر خُلقی بسیار نیکو هستی.» (و انک لعلی خلق عظیم_سوره قلم، آیه 4)
آن گاه دستورهای اسلام، تربیت مردم و تدبیر آنان را به او سپرد تا مردم را بر اساس تعالیم اسلام هدایت و تربیت کند. سپس فرمود:« آنچه او برای شما آورده است (به شما دستور می دهد)، انجام دهید و از آنچه شما را باز داشته است خودداری کنید.» (ما اتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا _سوره حشر آیه7)
پیامبر هیچ گاه در هدایت و تربیت مردم به راه اشتباه نرفت و گامی به غلط بر نداشت (چرا که) پیامبر پیرو آداب (دستورهای) خداوند بود.
در این باره پیامبر به دستورات خداوند، دستوراتی افزوده است که همگی مورد تایید خداوند قرار گرفته است؛ از جمله:
نمازهای واجب:
خداوند
نماز ها ی پنجگانه را به صورت دو رکعتی بر مردم
واجب کرد؛ و رسول خدا به هر دو رکعت، دو رکعت دیگر افزود (مگر نماز صبح ) و نماز مغرب را تنها یک رکعت اضافه کرد. نمازگزار نمی تواند آن ها ترک کند مگر در مسافرت؛ اما نماز مغرب در مسافرت و غیر مسافرت بر همان سه رکعت باقی است.
خداوند نیز این دستورها(افزوده ها)ی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را تأیید کرد و در مجموع هفده رکعت برای نماز های واجب روزانه معین شد.
نمازهای نافله:
رسول خدا
نماز های نافله را دو برابر نمازهای واجب به تعداد سی و چهار رکعت معین فرمود و خداوند نیز آن را تأکید کرد. بر این اساس نمازهای نافله و واجب روزانه پنجاه و یک رکعت شد.( دو رکعت نافلهی نشسته بعد از نماز عشاء یک رکعت به حساب می آید.)
روزه:
خداوند در هر سال
روزه ماه رمضان را واجب کرد و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نیز روزه
ماه شعبان و سه روز از هر ماه را که مجموعا دو برابر روزه ماه رمضان می شود
سنت (روزه مستحب) قرار داد. خداوند نیز این سنت پیامبر را تأیید فرمود.
تحریم شراب:
خداوند شراب را
تحریم کرد؛ و پیامبر هر مادهی مستی آوری را حرام کرد، و خداوند نیز این حکم را تأیید فرمود.
بر این اساس است که بندگان پروردگار، همان گونه که تسلیم فرمانهای خداوند هستند، باید تسلیم دستورهای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم باشند.
مراجعه شود به:
