در سال هفتم هجرت پیامبر اکرم برای ابلاغ رسالت خویش، نمایندگانی را به نقاط مختلف فرستاد. حاطب بن ابی بلتعه را نیز به سوی مقوقس، حاکم مصر فرستاد. مقوقس که بزرگ قبطیان بود، به نامه پیامبر احترام گذاشت و در پاسخ او، نام وی را بر نام خویش مقدم داشت. مقوقس هدایای گرانبهایی برای پیامبر فرستاد که در میان آنها کنیزی به نام ماریه بود. ماریه در تاریخ به ماریه قبطیه معروف است.

در اواخر سال هشتم هجرت، ماریه از پیامبر فرزندی به دنیا آورد که پیامبر او را ابراهیم نام نهاد. وقتی سلمی، قابله‌ی ماریه، بشارت تولد فرزندش را داد، پیامبر هدیه گرانبهایی به او داد. رسول خدا روز هفتم تولد ابراهیم، گوسفندی را عقیقه کرد و موی سر او را کوتاه کرد و به اندازه وزن آن، در راه خدا نقره انفاق کرد.
ابراهیم در 18 ماهگی از دنیا رفت.

انس بن مالک می‌گوید:
هنگامی که ابراهیم چشم به دنیا گشود، جبرئیل به حضور پیامبر آمد و این‌گونه به او سلام کرد:« السلام علیک یا ابا ابراهیم » (سلام بر تو ای پدر ابراهیم.)
پیامبر پس از ولادت ابراهیم فرمود:« دیشب برای من کودکی به دنیا آمد که او را همنام پدرم ابراهیم قرار دادم.»

منابع:

• بحارالانوار، ج21، ص 183