امام حسین علیه السلام شب جمعه سوم شعبان 60 هجری وارد
مکه شد و هنگام ورود این آیه را تلاوت می‌کرد:« و چون به سوی (شهر) مدین روی آورد، گفت امید است که پروردگارم مرا به راه راست رهبری کند» *
مردم مکه که از آمدن امام باخبر شدند، به خانه‌اش روی آوردند و به دیدنش رفتند. بزرگان مکه و حتی مردم شهرهایی که به مکه آمده بودند، همه به حضور امام علیه السلام می‌رسیدند.
عبدالله بن زبیر نیز که همواره کنار
کعبه به نماز و طواف مشغول بود، همراه مردم به دیدن امام حسین علیه السلام می‌آمد؛ گاهی دو روز پشت سرهم و گاهی دو روز یکبار. ولی وجود امام در مکه از همه کس برای او سنگین‌تر بود، زیرا می‌دانست که تا امام در مکه است، مردم حجاز با وی بیعت نخواهند کرد و رغبت آنها به پیروی از حسین علیه السلام بیشتر و مقامش والاتر است.
(*): این جمله‌ای است که وقتی
حضرت موسی به شهر
مدین، محل اقامت
حضرت شعیب، رسید گفت. (سوره قصص، آیه 23 )
منابع:
- ارشاد مفید، ج 2، ص 33
- بحارالانوار، ج 44، ص 332.
مراجعه شود به:
