واکنشهای آلکانها

3-18- واکنشها

گاهی به آلکانها نام قدیمی پارافین داده می‌شود. این نام (در لاتین| Parum affinis به معنای میل ترکیبی کم است) برای توجیه واکنش‌پذیری کم به این هیدرو کربنها داده شده است.

اما واکنش‌پیری بستگی به انتخاب واکنشگر دارد. اگر آلکانها در مقابل هیدروکلریک اسید و سولفوریک اسید بی‌اثر هستند، اما با اسیدهایی مانند: HF-SbF₅ و FSO₃H-SbF₅ (« اسید جادوئی») به آسانی ترکیب می‌شوند و ترکیبات متنوعی را به وجود می‌آورند. اگر چه آلکانها در مقابل عوامل اکسید کننده‌ای مانند پتاسیم پرمنگنات یا سدیم‌دی کرومات بی‌اثر هستند ولی قسمت اعظم این فصل به اکسایش آنها توسط هالوژنها اختصاص یافته است. برخی مخمرها از آلکانها تغذیه کرده و پروتئینها را ایجاد می‌کنند که مطمئناً یک واکنش شیمیایی است. پروفسور ام.اس خاراش بی اثر بودن آنها را شبیه به آن می‌داند که در اتاقی حاوی گاز طبیعی کبریتی را مشتعل نمائیم.

با وجود این دو مقام مقایسه، واکنش‌پذیری این ترکیبات هنوز هم محدود است. « اسید جادوئی» از قویترین اسیدهای شناخته شده است؛ هالوژن‌دار شدن نیاز به گرما یا نور دارد؛ شروع احتراق نیاز به شعله یا جرقه دارد.

بخش اعظم شیمی آلکانها شامل واکنشهای زنجیری رادیکال آزاد می باشد که تحت شرایط شدید انجام شده و معمولاً‌ مخلوطی از چند محصول می‌دهد. معمولاً ذرة واکنش‌پذیر، یک اتم یا رادیکال آزاد است که به منظور شروع حمله بر یک مولکول آلکان مورد نیاز می‌باشد. ایجاد همین ذرة واکنش‌پذیر است که احتیاج به شرایط شدید دارد| مثلاً تفکیک یک مولکول هالوژن به دو اتم و یا حتی تفکیک خود مولکول آلکان (مثلاً در پیرولیز) ذره واکنش‌پذیر در ضمن حمله، یک هیدروژن از آلکان جدا می‌کند؛ بنابراین خود آلکان به ذره واکنش‌پذیر دیگری تبدیل می‌شود و ادامه مراحل واکنش و یا زنجیر را ممکن می‌سازد. اما یک مولکول آلکان دارای تعداد زیادی اتم هیدروژن است و محصول حاصل به نوع اتم هیدروژنی بستگی دارد که جدا می‌شود. اگر چه ذره حمله کننده ممکن است گزینش‌پذیری خاصی را از خود نشان دهد ولی می‌تواند یک هیدروژن از هر قسمتی از مولکول جدا کند، و بنابراین باعث تشکیل ایزومرهای زیادی گردد.

عکس پیدا نشد

عکس پیدا نشد