ابوجعفر محمد بن عثمان دومین نایب خاص امام زمان علیه السلام بود. شیعیان
خمس اموال خود را به او تحویل می دادند و نامه های امام زمان علیه اسلام ـ با همان خطی که در زمان امام حسن علیه السلام گذشته می شد ـ بوسیله او به شیعیان می رسید و امام زمان علیه السلام پاسخ سئوال های شیعیان و مسائل مهم دین و دنیا را یه این وسیله برای مردم بیان می فرمود.
عبدالله بن جعفر حمیری گوید: از محمد بن عثمان پرسیدم: آیا “صاحب الامر” علیه السلام را دیده ای؟ پاسخ گفت: آری آخرین بار او را نزد
خانه خدا دیدم که می گفت: پروردگارا! به آنچه به من وعده کرده ای وفا کن!.
و نیز محمد بن عثمان گوید: “ امام زمان علیه السلام را دیدم که در رکن مستجار به
پرده کعبه چنگ زده بود و می گفت: “ خدایا به وسیله من از دشمنانت انتقام بگیر!”
اسحاق بن یعقوب می گوید: نامه ای نوشتم و در آن از مسایلی که برایم مشکل بود از امام زمان علیه السلام سوال کردم و از محمد بن عثمان خواستم که را به امام زمان علیه السلام برساند. در پاسخ به نامه ام توقیع شریفی از سوی
امام زمان علیه السلام به دستم رسید که در بخشی آن آمده بود: “ محمد بن عثمان عمری ـ که خدا از او و از پدرش پیش از این راضی بود ـ مورد اعتماد من است و نامه اش نامه من است.
عبدالله بن جعفر حمیری گوید: پس از درگذشت عثمان بن سعید نامه ای از سوی امام زمان علیه السلام با همان خطی که با مکاتبه می فرمود به سوی ما آمد و فرزندش محمد بن عثمان (ابو جعفر) را بجای پدر منصوب فرمود.
محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی گوید: “پس از وفات ابو عمرو
عثمان بن سعید ) نامه ای به این مضمون از طرف امام زمان علیه السلام به دستم رسید: ” فرزند (محمد بن عثمان) ـ که خدا نگهدارش باد ـ همواره در زمان حیات پدرش ـ که خدا از او راضی باد و خشنودش نماید و چهره اش را شاداب کند، مورد اعتماد ما بود و اکنون نیز نزدما بجای پدر است و جای خالی او را پر می کند. فرزند از دستور ما دستور می دهد.
سرانجام پس از حدود 50 سال نیابت صاحب الامر علیه السلام در
الجمادی الاول سال 304 یا 305 هجری دار فانی را وداع گفت.
منابع:
بحارالانوار، ج51، ص 352 ---------- غیبه الشیخ ره
بحارالانوار، ج51، ص 351
بحارالانوار، ج51، ص 349
بحارالانوار، ج51، ص 345 ---------- غیبه الشیخ