آنچه ما در آزمایشگاه اندازه‌گیری می‌گیریم دارای دقت محدود است یعنی آن كه نمی‌توانیم طی روشی مقدار یك كمیت را كاملاً دقیق اندازه بگیریم. مثلاً طول یك میز با مترهای عادی حداكثر با دقت اندازه‌گیری می‌شود و با مترهای دقیقتر با دقت ولی نمی‌توانیم مطمئن باشیم كه حتماً می‌شود تا را به راحتی اندازه‌گیری كرد. در مورد متر معمولی آنچنان كه در شكل نشان داده شده عدد

طول میز چیزی بینو است ولی آنكه دقیقاً كدام باشد را كسی نمی‌داند. شما هر قدر هم كه با وسیله دقیق‌تری اندازه‌ بگیرید باز به مشكل برمی‌خورید زیر بالاخره آن هم در جایی دقتش پایان می‌یابد. مشكل آن است كه فرآیند اندازه‌گیری همواره مقادیر گسسته‌ای را بعنوان خروجی به ما می‌دهد.

در حالی كه نسبت كمیت به واحدش، در حالت كلی عددی حقیقی است. البته هستند كمیاتی كه مقادیرشان كوانتیزه است ولی اغلب این گونه نیستند. ما از یك سنجه هیچگاه رقمی اعشاری با بی‌نهایت رقم نمی‌خوانیم بلكه صرفاً مثلاً 4 رقم 5 رقم یا … كه قطعاً محدود هست را خواهیم خواند و این محدودیتی ذاتی است.

آنچه از یك كمیت اندازه می‌گیریم چیزی مثلاست. در این عدد آنچه اندازه‌گیری ارقام 31030 هستند به این ارقام ، ارقام بامعنا می‌گویند. صفرهای قبل از 3 () اطلاعاتی به ما نمی‌دهد زیرا در مورد آن حرف نمی‌زنند كه چه ارقامی وجود ندارد. آنچه واضح است عدد قبل می‌توانسته 0.031031 یا 0.031029 باشد ولی قطعاً0.13030نبوده. (مگر آنكه دستگاه خراب باشد) در شیوه نوشتن نماد علمی ما ارقام را با یك رقم قبل از ممیز بیان می‌كنیم و مرتبه عدد را با نمایش می‌دهیم. مثلاً عدد قبل خواهد بود:

در شیوه به اصطلاح مهندسی، توان‌های 10 را سه تا سه تا جدا می‌كنند و عدد مقابل را تا 2 رقم ماقبل اعشار حداكثر می‌نویسند. در این شیوه برای توان‌های مختلف 10 پیشوندهایی ابداع كرده‌اند كه معروف‌هایشان به شرح زیر است:

نماد علمی

نماد مهندسی

به میكرون می‌گویند . همچنین به یك آنگستروم می‌گویند. مثلاً شعاع اتم هیدروژن تقریباً است. مرسوم است كه مساحت و حجم را كه توان‌هایی از متر هستند به فرم مقابل بنویسند.

اما واضح است كه نهپس این صرفاً‌ یك قرارداد است.