وقتی
امام حسین علیه السلام از
مدینه به سوی
عراق حرکت کرد، بسیاری از فرشتگان، سلاح‌های جنگی در دست و سوار بر اسب‌های بهشتی نزد او آمدند و سلام کردند و گفتند:« ای حجت خدا، بعد از جد و پدر و برادرت، بر همه خلایق! خداوندی که جد تو را در بسیاری از جاها به وسیله ما یاری کرد، اکنون ما را به کمک تو فرستاده است.»
امام علیه السلام فرمود:« میعاد من و شما مزار من است، جایی که در آن به شهادت می‌رسم:
کربلا. هنگامی که وارد آن جا شدم، نزد من بیایید.»
گفتند:« ای حجت خدا تو فرمان بده تا ما بشنویم و اطاعت کنیم. اگر از ملاقات دشمن بیم و خطری هست، فرمان بده تا با تو باشیم.»
امام فرمود:« دشمنان نمی توانند آسیبی به من برسانند تا به کربلا وارد شوم.» فرشتگان بازگشتند.
منابع:
- بحارالانوار، ج 44، ص 330
- ناسخ التواریخ، ج 2، ص 17.
مراجعه شود به:
