1- ناامنیها داخلی و آشفتگیهایی که پس از مرگ شاه طهماسب در امور داخلی کشور صفوی روی داده بود ، پس از تسخیر مجدد مرزهای شرقی و غربی از سوی دشمنان خارجی گشته بود .
2- عثمانیان آذربایجان را با تهاجمات خود گرفتند و ازبکان هم خراسان را آماج حملات خود قرار دادند.
3- زمانیکه شاه عباس در سال 996 ه . به جای پدر بر تخت نشست ، افق تجدید و احیای دولت صفوی به اندازه اوضاع ایران پس از جنگ چالداران تیره و تاریک بود .
4- در چنین شرایطی شاه عباس نمی توانست همزمان در دو جبهه با دشمنانش جنگ کند .
5- شاه عباس به ناچار پیمانی با عثمانیان بست و طبق آن مناطق وسیعی از قلمرو صفویان همچون آذربایجان ، قراباغ ، گنجه ، قراچه داغ ، گرجستان و بخش هایی از لرستان و کردستان را به عثمانیان واگذار کرد .
6- در مرزهای شرقی ، ازبکان را از سیستان و خراسان بیرون راند و هرات را بار دیگر از دست ازبکان باز پس گرفت .
7- پس از امن کردن مرزهای شرقی ، در مرزهای شمال غربی یک سلسله عملیات عمده در برابر عثمانیان به انجام رسانید ، تبریز را باز پس گرفت و عثمانیان را تا آن سوی رودخانه ارس عقب راند .
8- در سال 1016 باقیمانده سربازان عثمانی طبق ( مفاد قرارداد آماسیه ) که سال 962 مناطق تحت نفوذ صفوی را به ناچار ترک گفتند صفویان در سال 1033 بغداد را متصرف شدند .
|
|
|
|
