رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود:« من شبیه‌ترین شخص به آدم علیه السلام هستم و ابراهیم علیه‌السلام از جهت خَلق (آفرینش ظاهری) و خُلق (صفات نفسانی، اخلاق) شبیه ترین شخص به من است.
خداوند مرا از جایگاهی برتر از عرش به ده نام خوانده است و وصف مرا بیان کرده است. بشارت مرا از زبان هر پیامبری که برای هر قوم فرستاد، به زبان او به آنان رسانده و در بین اهل تورات _ یهودیان _ و اهل انجیل _ مسیحیان _ نیز نام مرا منتشر ساخته است.

خداوند نام‌های خود را برای من برگزید: مرا «محمد» نامیده و خود محمود است. مرا در تورات «اُحید» نامیده و در انجیل «احمد»؛ من در بین اهل آسمان «محمود» (ستوده) هستم و امت من حامد (ستاینده) هستند. و مرا در زبور «ماحی» (پاک کننده) خوانده، (زیرا) خداوند آیین بت پرستی را به‌وسیله‌ی من در زمین نابود می‌کند و در قرآن نیز مرا محمد نامیده؛
من محمود (ستوده)‌ اهل قیامت (مردمی که در روز پاداش حاضرند) هستم .

خداوند در قیامت مرا «حاشر» (جمع کننده) نامیده؛ چرا که مردم پس از من در پیشگاه خداوند جمع می‌شوند؛ و نیز «موقف» (ایستاننده) نامیده چون من مردم را در پیشگاه خداوند می‌ایستانم؛ و «عاقب» (در پی ‌آینده) نامیده (زیرا) من در پی همه پیامبران آمده ام و پس از من پیامبری نیست.
خداوند مرا « رسول رحمت »، « رسول توبه »، « رسول ملاحم » (پیامبر ناگواری‌ها) و رسول مقفّی (پیامبر در پی ‌آینده) نیز نامیده است.»

توضیح: « پیامبر ناگواری‌ها » به این معناست که حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم درگیر ناگواری‌های فراوان می شود و نیز به این معنا که مایه آرامش مردم در ناگواری‌ها و وسیله نجات آنان از دشواری‌هاست.

منابع:

• بحارالانوار، ج16، ص92 --- علل الشرایع، الخصال، معانی الاخبار

مراجعه شود به:

• محمد، نامی کم سابقه