غسانیان گروهی از
قبیله ازد قحطانی بودند که مدتها در
یمن زندگی میکردند و سرزمین های آنان از
سد مأرب سیراب میشد. پس از ویرانی سدّ مجبور به کوچ شدند و در سرزمین
شام فرود آمدند. آنان دولتی را به نام
غسّانیه تشکیل دادند و در آن منطقه زیر نفوذ
قیصرهای روم حکومت کردند.
شجاع بن وهب در دیدار با حارث بن ابی شمر، حاکم منطقه، در منطقهای به نام بعوظه نامه پیامبر اکرم را تسلیم او کرد. مضمون نامه پیامبر این گونه بود:
«بسم الله الرحمن الرحیم
از محمد فرستاده خدا به حارث بن ابی شمر
سلام بر پیروان هدایت و مؤمنان تصدیق کنندگان حق. من تو را به خدای یگانه بیشریک دعوت میکنم که به او ایمان بیاوری تا حکومتت پایدار بماند.»
حارث از تهدیدی که در پایان نامه نسبت به حکومتش شده بود برآشفت و اظهار داشت:«هیچ کس نمی تواند قدرتم را از من بگیرد.»
و تصمیم گرفت پیامبر را دستگیر کند ولی با دریافت نامهای از قیصر روم که او را به عدم اقدام امر کرده بود، از تصمیمش منصرف شد؛ آنگاه نماینده پیامبر را با احترام و هدیه روانه مدینه کرد و به او گفت که سلامش را به پیامبر برساند. ولی پیامبر اعتنایی به پیام او نکرد و فرمود:«بهزودی نابود خواهد شد.»
و حارث در سال 8 هجرت در گذشت.
مراجعه شود به:
پیامبر اکرم و ارسال سفیر به سرزمین های مجاور