پیشرفت
علوم تجربی در زمانی به وقوع می پیوست که
تعصب و مقاومت روحانیان مسیحی در برابر این کشفیات، و تضاد ظاهری عقاید مذهبی با علوم،بد بینی مردم را به
ارباب کلیسا و
دین و
مذهب و وسایل توجیه آن برانگیخته و در نتیجه با نابودی تنها
فلسفه رایج آن عصر یعنی
اسکولاستیک ، اذهان عموم، با خلا فکری و عقیدتی روبرو شد. ابطال پذیری عقاید مسییحیت و مسایل علمی قدیم که سالها در ذهن مردم یقینی و درست به شمار میآمدند باعث ایجاد حس بد بینی به تمام یقینیات و در نتیجه بروز
شک گرایی شد. از این رو، پارهای از دانشمندان در این دوره به صراحت در باره یقینی بودن کشفیات تازه علمی نیز تردید می کردند.
منبع
- ایان بار بور، علم و دین، ترجمه بهاءالدین خرمشاهی، ص 152 تا 278