عمر از این جهت که خیلی اصرار داشت که تنها مرجع
قرآن باشد و مراجعه زیاد مردم به حدیث باعث می‌شود که توجه‌شان به قرآن کم شود، جلوی کتابت حدیث را گرفت.
در زمان عمر کسی جرئت نمی‌کرد که حدیثی از
پیامبر اکرم نقل کند یا حدیث روایت کند تا زمان
عمر بن عبدالعزیز که در سال 99 هجری دستور به کتابت حدیث داد.
و بعد از دستور کتابت حدیث دستور داده شد که احادیث پیغمبر جمع‌آوری شود و خود این مطلب باعث شد که قسمتی از احکام دین از بین برود.
منبع:سیری در نهج البلاغه؛ مرتضی مطهری
