عبدالعظیم حسنی از
امام هادی علیه السلام روایت میکند که فرمود: « ذکر نام مهدی علیه السلام جایز نیست تا اینکه ظهور کند و زمین را همان گونه که از ظلم و ستم پر شده است، از عدل و داد پر کند.»
ابو خالد می گوید:
پس از شهادت
امام سجاد علیه السلام، به محضر امام باقر علیه السلام شرفیاب شدم و عرض کردم:« شما به خوبی از علاقه من به پدرت و دوری ام از
اهل سنت آگاهید.»
امام فرمود:« بله، ابوخالد. اما مقصودت چیست؟»
گفتم:« پدرت
امام زمان علیه السلام را آنگونه کامل برایم توصیف کرده که اگر او را ببینم میشناسم!»
امام علیه السلام فرمود:« اکنون چه میخواهی؟»
گفتم:« میخواهم نام او را برای من بگویی تا او را با نام هم بشناسم.»
امام علیه السلام فرمود:« به خدا سوگند، سئوال بسیار دشواری کردی! من اگر میخواستم پاسخ این سئوال را به کسی بگویم حتماً به تو می گفتم. اما چیزی از من میخواهی که اگر بگویم و فرزندان
فاطمه او را بشناسند، برای قطعه قطعه کردنش از هم پیشی میگیرند.»
ابو عبدالله صالحی می گوید:
پس از شهادت
امام حسن عسگری علیه السلام برخی از من خواستند نام و محل اقامت امام زمان علیه السلام سئوال کنم. من نیز نامهای به امام زمان علیه السلام نوشتم و خواستهی شیعیان را به امام عرض کردم.
امام در پاسخ فرمود:« اگر آنان را بر اسم خود آگاه کنم آن را منتشر میکنند و اگر مکان مرا بدانند دیگران را به آنجا راهنمایی میکنند.»
منابع:
بحارالانوار ،51/ 31 حدیث1 --- غیبه النعمانی
بحارالانوار، 52/ 98 حدیث 21 --- غیبه الشیخ
بحارالانوار، 51/32حدیث3 --- توحید صدوق
بحارالانوار، 51/33حدیث 8 --- کافی
