امام صادق علیه السلام می فرماید:
روز قیامت، گروهی سوار بر مرکب هایی از نور وارد صحرای محشر میشوند و با صدای بلند میگویند:« سپاس خداوندی را که وعدهای که به ما داد، راست بود و زمین را میراث ما قرار داد. اکنون در هر جا از بهشت که بخواهیم منزل میگزینیم.»
در این هنگام مردم می گویند:« اینها پیامبران هستند.»
ولی از سوی خداوند متعال ندا می آید که:« نه، اینها شیعیان
علی بن ابیطالب هستند. آنان بندگان برگزیده و بهترین مخلوقات من هستند. »
مردم میگویند:« خدایا، اینها چه کردهاند که به این مقام و درجه رسیدهاند؟ »
دوباره از سوی خداوند متعال ندا می رسد که:« اینان
در دست راست انگشتر می کردند، پنجاه و یک رکعت نماز (جمیع نمازهای واجب و مستحب در یک شبانه روز ) می گزاردند، به تهیدستان غذا می دادند، پیشانی بر خاک میمالیدند و در نماز «بسم الله الرحمن الرحیم» را با صدای بلند می گفتند.»
منابع:
- بحارالانوار، ج40، ص 78 ------ فردوس الاخبار
- بحارالانوار، ج 36، ص69، حدیث 16 ------ کنزالکراجکی
