احمد پسر عبیدالله بن خاقان می گوید: پدرم که از نزدیکان و مقامات ارشد حکومت بود روزی مردی را دید و خیلی به او احترام گذاشت. از او پرسیدم:« این شخص که بود که این همه او را احترام گذاشتی و پدر و مادرت را فدایش می کردی؟»
گفت:« او امام
رافضیان است:
حسن بن علی و معروف به ابن الرضا است... اگر حکومت و رهبری از خلفاء بنی عباس گرفته شود، هیچکس از بنی هاشم جز او سزاوار خلافت نیست و این شایستگی به خاطر فضیلت و پاکدامنی و رفتار و خویشتنداری و پرهیزگاری و زهد و عبادت و اخلاق نیکو و صلاح اوست. اگر پدرش - امام هادی علیه السلام - را دیده بودی، می‌دیدی چقدر آگاه، نجیب و با فضیلت است.»
احمد بن عبیدالله خاقان می گوید:
در
سامراء از هر یک از بنی هاشم، فرماندهان، نویسندگان، قضات، فقیهان و دیگر مردم از امام حسن عسگری علیه السلام می پرسیدم، او را محترم و بزرگوار و عالی‌مقام و برتر از همه‌ی خاندانش می‌شمرد... و هیچ دوست و دشمنی را ندیدم جز آنکه از او به نیکی یاد می کرد و او را می ستود.
اصول کافی، کتاب الحجه، ج 2، ص 432، ح 1
مراجعه شود به:
مقام امام حسن عسگری علیه السلام در پیشگاه خداوند
