معجزه اتفاق خارق العاده ای است که برای اثبات حق و همراه با تحدی (دعوت به چالش و مقابله) رخ می‌دهد. معجزات همه پیامبران با همین هدف به وقوع پیوسته است: پیامبران می‌گفتند مردم عادی از آوردن چنین معجزاتی عاجزند و این شاهدی بر درستی ادعای آنهاست که می گویند از جانب خدای جهانیان به سوی بندگان او مبعوث شده و برای آنان پیغامی آورده‌اند.
حقیقت معجزه تنها این نیست که از علل و اسباب مادی غیر عادی سرچشمه می‌گیرد بلکه این است که در میان سایر امور خارق العاده، وابسته به قدرت بی‌کران الهی است و در عصر هر پیامبری، متناسب با شرایط زمانی حاکم همان دوره رخ می‌دهد. مانند تناسب معجزه عصای
موسی با رواج بازار سحر و جادو در آن عصر، و معجزه شفای کور و بیماری‌های مختلف و زنده‌کردن مردگان توسط
حضرت عیسی علیه السلام با رواج بازار طبابت در آن عصر، و معجزه جاودان
قرآن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با رواج شعر و شاعری و پویایی ادبی در عصر نزول قرآن.
منابع:
کتاب بررسی های اسلامی، علامه طباطبائی، ص 273 تا 285.
