احترام به شخصیت دیگران

هر انسانی علاقه‌مند است که دارای شخصیتی ارزشمند باشد و مورد تکریم و احترام دیگران باشد .
بسیاری از اوقات انسان عملی یا رفتاری را نادرست می‌داند به همین جهت صاحب آن را مورد انتقاد و امانت قرار می‌دهد و به این وسیله احترام و شخصیت او را از بین می‌برد .
بهترین راه اصلاح نقصها آن است که انسان ضمن آنکه احترام و شخصیت دیگری را حفظ می‌کند او را متوجه اشتباهش کند.

روزی امام حسن و امام حسین علیها‌السلام که در سنین کودکی بودند از محلّی می‌گذشتند به پیر مردی بر‌خوردند که مشغول وضو گرفتن بود اما صحیح وضو نمی‌گرفت به پیر مرد گفتند ما دو برادریم و گفتگو داریم که وضو گرفتن کدامیک بهتر است، می‌خواهیم وضو بگیریم و تو در میان ما داوری کنی.

پیر مرد در حالی که خود را فردی بر‌تر و آگاه‌تر فرض می‌کرد با دقت به کودکان می‌نگریست تا آنکه هر دو وضوی صحیح را گرفتند پیر مرد فهمید که وضو صحیح را چگونه باید گرفت و آنگاه گفت:
وضوی هر دوی شما صحیح است و این من پیر مرد نا‌دانم که تا کنون وضوی صحیح را بلد نبودم شما به حکم محبتی که بر امت جد خود دارید مرا متوجه ساختید.

همچنین ببینید:
آداب برخورد
مردم آزاری و شکلهای مختلف آن