امام سجاد علیهالسلام میفرماید:
اسماء بنت عمیس(1) نقل کرد که من زنی بودم که هنگام ولادت
حسن و
حسین علیهما السلام آنها را از شکم مادر میگرفتم. وقتی حسین علیهالسلام به دنیا آمد،
پیامبر تشریف آورد و فرمود: « ای اسماء! فرزندم را نزد من بیاور!»
من او را در پارچهای سفید گذاشتم و نزد ایشان بردم. پیامبر در گوش راست حسین علیه السلام
اذان و در گوش چپش
اقامه فرمود.
روز هفتم، پیامبر برای او گوسفند سیاه و سفید بزرگی
عقیقه کرد و رانی از آن را با دیناری به قابله بخشید. آنگاه سر طفل را تراشید، هم وزن موهای سرش نقره
صدقه داد و سرش را با
خلوق (2) معطر ساخت. بعد فرمود: آغشته کردن سر فرزند به خون از آداب جاهلی است.
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود: زمانی که حسن بن علی علیه السلام به دنیا آمد،
جبرئیل در روز هفتم برای تبریک ولادت بر پیامبر فرود آمد و از سوی خدا، ایشان را امر کرد که برای طفل نام و
کنیه بگذارند، سرش را بتراشند، برایش عقیقه کنند و گوشش را سوراخ نمایند.
روز هفتم ولادت حسین علیهالسلام هم بر پیامبر فرود آمد و باز همین توصیه را ابلاغ کرد. همچنین روایت شده است که پیامبر مقداری از موی وسط سر طفل را باقی میگذاشت.
(1) بعضی گفته اند مراد « سلمی بنت عمیس» است چون « اسماء بنت عمیس» در آن زمان در حبشه بوده است.
(2)
خلوق، عطری است معروف که از
زعفران و موادی دیگر ترکیب شده است و رنگ آن معمولا قرمز و زرد است.
مراجعه شود به:
منابع:
- بحار الانوار، ج 43، ص 238، حدیث 4 - عیون الاخبار الرضا.
- بحار الانوار، ج 43، ص 257، حدیث 30 - کافی.
