قالب بیشتر برنامه‌های تلویزیونی بر محور یک مجری تنها می‌چرخد . این شخص در نقش معرفی کننده برنامه‌ها،میزبان ، مجری، گزارشگر، مفسر ، گرداننده مراسم بزرگ ، گوینده اخبار ، مربی ، کارشناس ،معلم یا استاد ظاهر می‌گردد. ارتباط با بیننده مجری با بینندگان خود از راههای مختلف ارتباط برقرار می‌کند: - نگاه کردن مستقیم به دوربین و صحبت کردن با بینندگان. - نگاه کردن متناوب به دوربین و سخن گفتن درباره مطالب برنامه در حال انجام کار . - کار کردن و نادیده گرفتن دوربین ( در این حالت ،ممکن است شرحی توسط مجری و به صورت فی‌البداهه، یا طبق متن آماده شده قبلی خوانده شود) - گفتگو با شخصی که در کنار دوربین وخارج از قاب تصویر قرار دارد.,br.- بحث و گفتگو با تماشاگران حاضر در استودیو و نادیده گرفتن دوربین. مهم این است: مجری بداند که کدام راه مفید وموثر است البته گاهی ممکن است این راه طی تولید برنامه تغییر نماید. اگر برنامه با نظام چند دوربینه ضبط می‌گردد و مجری باید با دوربین صحبت کند، باید بداند کدام دوربین تصویر او را می‌گیرد( معمولا دوربینی که چراغ قرمزرنگ کوچکی بالای آن روشن است) برای مجری اهمیت دارد که بداند به طور دقیق کجا و چه زمانی بایستد ، بنشیند یا حرکت کند و محدودیتهای نما را شناسایی کند ( به ویژه در نماهای بسته و نزدیک) . اگر مجری مطالب را از روی متن‌رسان تعقب می‌کند، باید از خیره شدن و دزدیده نگاه کردن به آن خودداری نماید. کارگردان باید اطمینان یابد که : - مجری متن را پیشاپیش خوانده است( احتمالا یک‌بار از روی آن نوشته است). - او مشکلی در خواندن صفحه متن‌رسان از فاصله دور ندارد. - او می‌داند که سرعت دستگاه متن‌رسان با او همراه خواهد بود ( مسئول فنی ، سرعت حرکت مطالب را در دستگاه کنترل خواهد کرد) - مجری از ترفند حرکات سرو چشمها، تغییر حالات چهره و کتمان کردن اینکه او از روی یک نوشته می‌خواند، آگاه است. حرکت حرکات مجری را ، بویژه هنگامی که با فنون برنامه سازی تلویزیونی آشنا نیست، ساده‌تر کنید. زمان حرکت کردن او را در مقابل دوربین به طور کامل مشخص سازید. دراین مورد ؛ مدیر صحنه)) می‌تواند مجموعه‌ای از علایم مجزا را در هنگام لزوم به او بدهد. برخی کارگردانها ، به منظور ایجاد نقطه دید تازه مجری را وادار می‌سازند که به طور مداوم در مقابل دوربین حرکت نماید، بایستد، بنشیند، راه برود تکیه کند و با اشاره سخن گوید، و به سوی دروبین دیگری بچرخد. این کارها به جای آنکه نشان از فن آوری داشته باشد، مجری را بی‌تاب و ناآرام و ناراحت نشان می‌دهد. رمزو راز کار در این است که هر نوع تغییری باید منطقی و دارای انگیزه و علت طبیعی جلوه کند. به طور مشخص مجری را در صحنه مقابل دوربین سرگردان رها نکنید، بلکه در هر حرکت نقطه اسکان دقیقی به او ارائه کنید.
شرح تصویر 1) میز را صاف قرار ندهید: صاف قرار دادن میز در مقابل دوربین به نظر تصنعی و بی‌تناسب می‌رسد. میز را درمقابل دوربین کمی زاویه‌دار قرار دهید. 2) حرکت سوژه: مجری نباید برای مدت طولانی در برابر دوربین ساکن و بی‌تحرک قرار گیرد. اما باید به تناسب و زیبایی حرکات و ژستهایش توجه داشت. نماها مکث کردن روی نماهای ساکن و رو در رو کسل کننده است. سعی کنید دوربین خود را حرکت دهید . فواصل کانونی لنز دوربین را به طور متناوب عوض کنید تا نقطه توجه بیننده ،و نقطه تاکید شما ، و همچنین نقطه تمرکز مخاطبتان تغییر کند. ممکن است تصمیم بگیرید که دوربین مسیری به شکل منحنی از مقابل مجری تا پشت سر او را طی کند؛ مواظب باشید این کار به نظر تشریفاتی ،سخت و پرزحمت نرسد. بگذارید مجری بداند که جزئیات حرکات او ، در نمایی که گرفته می‌شود، تاثیر می‌گذارد. تصور نکنید که اگر در مرحله تمرین کوزه را طوری در دست گرفت که برچسب روی آن خوانده نشد، هنگام ضبط نیز به همان صورت آن کار را انجام خواهد داد. مشکل را برای او توضیح دهید و اگر نیازی بود به او بگویید که می‌تواند نما را از مانیتور نزدیک خود در استودیو مشاهده نماید.
از پیوند [http://www.foo.com] یا [http://www.foo.com|شرح] برای پیوندها.
برچسب های HTML در داخل توضیحات مجاز نیستند و تمام نوشته ها ی بین علامت های > و < حذف خواهند شد..
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
