«جعفر بن علی بن ابی طالب علیه السلام» دو سال بعد از برادرش عثمان بن علی ولادت یافت. پدرش علی علیه السلام در دو سالگی او به شهادت رسید و جعفر دوازده سال از دوران امامت برادرش امام مجتبی علیه السلام و بیست و یک‌سال از دوران برادر دیگرش، امام حسین علیه السلام، را درک کرد و در روز عاشورا به شهادت رسید.
امیرالمؤمنین علی علیه السلام به دلیل علاقه‌ای که به برادرش، جعفر، داشت او را جعفر نامیده بود.
در روز عاشورا پس از آن که عبدالله و عثمان، به شهادت رسیدند، عباس بن علی علیه السلام جعفر را برای مبارزه با دشمن فرا خواند و به او گفت:« به میدان برو و مبارزه کن تا همان گونه که شهادت برادرانت را مشاهده کردم و شکیبایی ورزیدم، داغ شهادت تو را نیز ببینم و شکیبایی بورزم.»
جعفر با دشمن مبارزه کرد و شمشیر زد و چنین رجز خواند:« من جعفر فرزند علی نیکوخصلت و صاحب کرم هستم.»
و جنگید تا خولی بن یزید، و بنا به روایتی « هانی بن ثبیت »، او را به شهادت رساند.

مادر جعفر « فاطمه ام البنین » بود.

منابع:

• ابصار العین، ص 35.

مراجعه شود به:

• شمار برادران و خواهران