انس بن مالک می گوید:
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله در میان اصحاب خود فرمود:« در روز قیامت، منبری بلند نصب می‌کنند. آن گاه مُنادی از دل عرش ندا می‌دهد:« محمد کجاست؟»
من پاسخ او را می‌دهم.
به من می‌گویند:« بالا برو.» و من بر فراز آن منبر می‌روم.
آن گاه مُنادی ندا می‌دهد:« علی بن ابی طالب کجاست؟ »
به علی می‌گوید از منبر بالا رود. علی بالا می‌رود و یک پله پایین‌تر از من می‌ایستد.
پس همه مردمان آگاه می‌شوند که محمد سید فرستادگان الهی و علی سید اوصیاء است.»
در این هنگام مردی برخاست و از پیامبر پرسید:« بعد از این فضیلت که شما برای علی فرمودید، دیگر چه کسی با علی دشمنی خواهد کرد؟!»
پیامبر خدا فرمود:« در میان قریش جز حرامزادگان با علی دشمنی نمی‌کنند، از انصار جز یهودیان، از اعراب جز ناپاکان بی‌اصل و نسب و از سایر مردم جز بدبختان و شقاوتمندان با علی دشمنی نمی‌ورزند.»

منابع:

• بحارالانوار، ج 39، ص 222 ----------- مناقب