مؤمن آل یس

مومن آل یس مرد مجاهد جان بر کفی بود که از نقطه‌ای دور دست در شهر به سوی کافرانی که در قرآن با عنوان اصحاب القریة از آنان یاد شده است، شتافت و با اندرزهای حکیمانه و برهان و استدلال از آنان خواست دست از مخالفت بردارند و از فرستادگان خدا و رسول الهی تبعیت کنند.
قرآن کریم در آیات 20 تا 27 سوره یس به توصیف این مرد باایمان پرداخته است.
او که غالب مفسران نامش را «حبیب نجّار» ذکر کرده‌اند از کسانی بود که در همان برخوردهای نخستین با رسولان الهی به حقانیت دعوت آنها و درستی تعلیماتشان پی برد و باعزمی جزم و ایمانی راسخ به پرستش خداوند پرداخت. اما هنگامی که به او خبر رسید مردم شهر بر این رسولان الهی شوریده اند و قصد کشتن آنان را دارند، سکوت را جایز ندید و با آنچه در توان داشت از حق دفاع کرد.
بر اساس بعضی روایت او را سنگباران کردند چنان که بر زمین افتاد و جان به جان آفرین تسلیم کرد، در حالی که پیوسته این سخن را بر لب داشت که «خداوندا این قوم مرا هدایت کن که آنها بی‌خبرند.»

منابع:
تفسیر نمونه، ج18، ص 348 تا 366